Γράφει ο Χρήστος Αθανασόπουλος, μέλος Γραμματείας Δ. Παράταξης «Γιάννενα Τώρα»
Περνώντας από τη Δωδώνη και αντικρίζοντας το αρχαίο θέατρο σε πιάνει θλίψη σκεπτόμενος την προσέγγιση που είχαν οι πρόγονοι μας στον πολιτισμό σε αντιπαραβολή με την εποχή μας.
Δίπλα μας πριν δύο χιλιάδες χρόνια χιλιάδες θεατές παρακολουθούσαν θέατρο εν αντιθέσει με την πόλη μας όπου το θέατρο έγινε πολυτελής διασκέδαση για λίγους, η ενασχόληση με τη μουσική, φροντιστηριακή κατεύθυνση και η ποίηση περίκλειστη σε στενά όρια.
Τη στιγμή που επιβάλλεται η στήριξη της πολιτείας στον πολιτισμό, πολιτιστικοί σύλλογοι της πόλης που προάγουν τον πολιτισμό με πλήθος δραστηριοτήτων στερούνται της στήριξης της πολιτείας και αρκούνται στις άοκνες προσπάθειες των μελών τους.
Κανείς δε νοιώθει την ανάγκη να ενημερώσει τους συμπολίτες μας βάση ποιών κριτηρίων και υπό ποιες διαδικασίες δίνονται ή μη, οι διάφορες επιχορηγήσεις και γιατί σύλλογοι με πληθώρα δραστηριοτήτων όπως χορευτικό, θεατρικό εργαστήρι, χορωδία έχουν ελλειπή ή καθόλου οικονομική στήριξη.
Αλήθεια νοιώθει κανένας περήφανος ως συνεχιστής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς σε αυτή την πόλη;
Υπάρχει κάποιος από τους διοικούντες που αισθάνεται περήφανος ως προς τις ενέργειες στήριξης της πολιτείας;
Πρέπει όλοι να συμβάλλουμε ως συνεχιστές της πολιτιστικής μας κληρονομιάς για να προάγουμε τον Πολιτισμό.
Πολιτισμό που θα απευθύνεται σε όλους τους πολίτες όπως υποχρεούμαστε και όχι σε ημέτερους.
