Γράφει ο Γιώργος Τζιόρας
Οι γερμανικές κάλπες μίλησαν και στον απόηχο των αποτελεσμάτων, αναλύονται συνοπτικά οι εξελικτικές διαδικασίες τις οποίες όπως είναι φυσιολογικό θα ακολουθήσουν μετά από την δημοκρατική αυτή διαδικασία.
Η Γερμανία, ύστερα από μια σειρά σταθερής πολιτικής κατάστασης εις την οποίαν ευρέθη με τα του μεγάλου συνασπισμού της Δεξιάς με τους Σοσιαλιστές, οδηγείται τώρα σε μια εκ βάθρων αλλαγή, της οποίας η αιτία είναι η πτώση στα αποτελέσματα προφανώς του Σοσιαλιστικού κόμματος SPD, αλλά και του Χριστιανοδημοκρατικού CDU ύστερα από την αναποτελεσματικότητα που έδειξαν στην διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος και της ανόδου των ξενοφοβικών κινημάτων ως αποτέλεσμα της αύξησης των τρομοκρατικών επιθέσεων στην χώρα.
Η αλλαγή αυτή, οδήγησε τον Μάρτιν Σούλτς στην αντιπολίτευση, με σκοπό να αναδιαρθρώσει την παράταξη του η οποία υπέστη καθίζηση οδηγώντας την στο μέλλον ξανά στην εξουσία. Από την άλλη μεριά η είσοδος του ξενοφοβικού AFD με μεγάλο ποσοστό στην γερμανική βουλή αποτελεί την μεγαλύτερη απειλή για την Γερμανία και ανάχωμα στον λαϊκιστικό αυτό πόλο θα αποτελεί μια αξιωματική αντιπολίτευση με σοβαρές προτάσεις που δεν θα παρασύρει τους Γερμανούς βουλευτές να ασχολούνται με πράγματα που δεν θεωρούνται σοβαρά.
Από την άλλη πλευρά η πτώση του κόμματος της Καγκελαρίου Μέρκελ την οδηγεί σε έναν νέο συνασπισμό, με την βοήθεια του κόμματος των Πρασίνων καθώς και των Φιλελευθέρων που μπήκαν στην βουλή θριαμβευτικά. Η αλλαγή αυτή για την Γερμανία, σημειώνεται σε μια περίοδο κρίσης στον ευρωπαϊκό χάρτη, γεγονός που θα οδηγήσει με βεβαιότητα την γερμανική κυβέρνηση στο μέλλον σε μια σκληρότερη και ηγεμονικότερη θέση από αυτή που είχε μέχρι σήμερα.
Η σημαντικότερη αλλαγή που προέκυψε στις κυβερνητικές καρέκλες ήταν αυτή της αποχώρησης του υπουργού οικονομικών Βόλφανγκ Σόιμπλε, τον οποίον έστειλε η καγκελάριος στην θέση του προέδρου της γερμανικής βουλής ώστε να συνετίσει κατά ένα τρόπο την ακροδεξιά στο κοινοβούλιο.
Το μήνυμα αυτό ωστόσο στην χώρα μας έφερε πανηγυρισμούς καθώς ως γνωστών ο χερ Σόιμπλε τήρησε σκληρή στάση έναντι της χώρας μας την περίοδο των μνημονίων και αποτέλεσε με τον τρόπο αυτό τον εφιάλτη για κάθε ελληνική κυβέρνηση. Βέβαια αυτοί οι πανηγυρισμοί στην χώρα μας δεν θα κρατήσουν πολύ αφού, σύντομα στην θέση του Σοίμπλε θα μπει ένας πολύ πιο αδιάλλακτος και σκληρός για τις θέσεις του πολιτικός εν ονόματι Κρίστιαν Λίντνερ, ο νυν επικεφαλής της παράταξης των Φιλελευθέρων, η οποία υποστηρίζει χωρίς καμία διαλλακτικότητα το πολύ μικρό δημόσιο και την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς.
Δυστυχώς στην χώρα μας οι Έλληνες πολιτικοί, προσπαθώντας να ρίξουν το βάρος των αποτυχιών και των μνημονίων στο πρόσωπο του δόκτορα Σόιμπλε, ως υπαίτιου των μεγάλων δυνών και της λιτότητας στην Ελλάδα αλλά και της Ευρώπης, έπραξαν μέγα σφάλμα, κάνοντας έναν ολόκληρο λαό να μισήσει έναν γερμανό υπουργό οικονομικών για τις δικές του παθογένειες, ο οποίος μάλιστα για την δική του χώρα θεωρείται κορυφαίος αφού διατήρησε την Γερμανία ως την ισχυρότερη οικονομική δύναμη της γηραιάς ηπείρου σε μια περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Αυτές οι κάκιστες επικοινωνιακές επιθέσεις εναντίων του πρώην γερμανού υπουργού, σύντομα θα αναιρεθούν αφού ένας πολύ σκληρότερος του θα βρεθεί στην θέση του. Το κόμμα των Φιλελευθέρων, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι μετείχε στην μεγάλη μεταρρυθμιστική ατζέντα του καγκελάριου Σρέντερ, πολιτικού που εφήρμοσε το σχέδιο λιτότητας στην Γερμανία με τα τεράστια πλεονάσματα και την σκληρή δημοσιονομική πολιτική που συνέχισε να ακολουθεί και ο Σόιμπλε, καθώς η γερμανική πολιτική δεν συνηθίζει να διαγράφεται για μια κυβερνητική περίοδο όπως στην χώρας μας, αλλά εφαρμόζεται σε βάθος πολλών ετών και δύσκολα ανατρέπεται από άλλες κυβερνήσεις που ακολουθούν στην συνέχεια.
Με τον τρόπο αυτό, οι Φιλελεύθεροι που για πρώτη φορά θα αναλάβουν το υπουργείο οικονομικών, θα συνεχίσουν την πάγια γερμανική πολιτική της λιτότητας κάνοντας μάλιστα ακόμα σχεδιασμούς για περισσότερη λιτότητα, θεωρώντας σπάταλο το σημερινό γερμανικό κράτος! Έτσι γίνεται αντιληπτό, ότι οι θέσεις του Λίντνερ για την Ελλάδα είναι ιδιαίτερα επικριτικές και σκληρές, κάνοντας ο ίδιος πολλές φορές λόγο για GREXIT, του οποίου είναι και οπαδός.
Ο ίδιος θεωρεί αποτυχημένη την προσπάθεια της χώρας μας να εξυγιανθεί καθώς θεωρεί ότι δεν πήραμε δραστικά μέτρα για τον περιορισμό του δημοσίου τομέα και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ενώ πιστεύει ότι η υψηλή φορολογία δεν οδηγεί την χώρα μας στην ανάπτυξη. Έτσι θεωρεί ότι η χώρα μας πρέπει να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο αλλά σίγουρα εκτός Ευρώπης.
Άραγε τι σημαίνει αυτό για την χώρα μας;
Πρώτα απ’ όλα, η στάση της Γερμανίας θα σκληρύνει ιδιαίτερα, δίχως την δυνατότητα να πετύχουμε καμιά από τις θέσεις μας ως προς την ελάφρυνση του Ελληνικού χρέους και την μείωση των υψηλών πλεονασμάτων με αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις που έγιναν έως σήμερα να οδηγηθούν στον γκρεμό. Δεύτερον, όσο καθυστερούμε την υλοποίηση των όσων έχουμε υπογράψει στο τρίτο μνημόνιο, θα είναι εις βάρος μας αφού θα απαιτούνται κάθε φορά και νέα μέτρα που θα βάζει η νέα γερμανική ηγεσία, ενώ από την άλλη η πιθανή αποτυχία του προγράμματος θα αποτελέσει το πάγωμα κάθε διαπραγμάτευσης και χρηματοδότησης από την Ευρώπη, οδηγώντας την χώρα μας στην πόρτα εξόδου από το κοινό νόμισμα με ότι αυτό συνεπάγεται.
Από αυτή τη στιγμή λοιπόν, τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ για την Ελλάδα και δυστυχώς θα αναγκαστούμε να ζητήσουμε πολλές φορές να γυρίσει πίσω ο σκληρός πολιτικός αφού ο Λίντνερ θα είναι για πρώτη φορά πραγματικός εφιάλτης για την χώρα μας, της οποίας η μόνη αρμόζουσα ευχή είναι αυτή που είχε πει ο Όλι Ρεν στην αρχή των μνημονιακών χρόνων. Καλό κουράγιο Ελλάδα!
