Η «αντιπεριφερειάρχης»
Ένα πολιτικό συμπέρασμα που βγήκε από την διαδικασία του απολογισμού της Περιφερειακής Αρχής για το 2016, είναι πως ο τίτλος «αντιπεριφερειάρχης» Ηπείρου είναι ένα κουστούμι που ταιριάζει γάντι στο ανάστημα μόνον ενός… ή μάλλον μιας… Και άρα, θα έπρεπε να πω ταγέρ και όχι κουστούμι…
Η Τατιάνα Καλογιάννη μπορεί σαν πολιτικός να μην έχει το επικοινωνιακό χάρισμα, ουδείς όμως μπορεί να αρνηθεί την τεχνοκρατική της επάρκεια που φάνηκε κατά τον προχθεσινό απολογισμό της, με τον οποίο έσβησε κάθε άλλη απολογιστική παρουσίαση, των άλλων εννιά αντιπεριφερειαρχών και του Περιφερειάρχη – για τον τελευταίο δε μπαίνει βέβαια, θέμα σύγκρισης, καθώς φαίνεται πως σε αυτή τη δεύτερη θητεία της Περιφέρειας, ο Μετσοβίτης έχει αφήσει πλήρη ελευθερία κινήσεων σε συγκεκριμένους τομείς στην Τζουμερκιώτισσα.
Δεν γνωρίζω αν αυτό σημαίνει πως η κ. Καλογιάννη ανοίγει την περπατησιά της για να είναι αυτή που στις εκλογές θα διεκδικήσει ως επικεφαλής την Περιφέρεια Ηπείρου, αλλά προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως ο κ. Καχριμάνης έχει αφήσει εν λευκώ τη διαχείριση κρίσιμων ζητημάτων προγραμματισμού και διαχείρισης του ΕΣΠΑ, άρα πολλών δεκάδων εκατομμυρίων, πάνω της. Αυτό σημαίνει βέβαια, πως για κάθε αποτυχία στο σχεδιασμό σημαντικών παρεμβάσεων οι οποίες θα αφήσουν ένα στίγμα πολιτικής, θα λογοδοτήσει όχι μόνο ο αρχηγός αλλά και η «υπαρχηγός» του και το λέω αυτό, γιατί ο συγκρουσιακός χαρακτήρας της κ. Καλογιάννη δε μπορεί να καλύπτεται πάντοτε αποτελεσματικά από τον πολιτικό της προϊστάμενο – ο Περιφερειάρχης είχε πάντα τον τρόπο του με τους Δημάρχους, η δε αντιπεριφερειάρχης έχει δημιουργήσει αντιπαλότητες με πολλούς από αυτούς.
Προληπτική αντιπολίτευση από Ζάψα
Ένα βήμα παραπέρα, στις τοποθετήσεις Περιφερειάρχη και Αντιπεριφερειαρχών βρέθηκε με την τοποθέτησή του στην προχθεσινή ειδική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, ο Γιώργος Ζάψας, της «Συμμαχίας Ηπειρωτών».
Και εξαιρώ τον φίλτατο Γιώργο από την αντιπολίτευση γιατί είχε ενδιαφέρον η θέση του επί του απολογισμού της Περιφερειακής Αρχής, εξαιτίας του ότι απαντούσε σε αυτά που γνώριζε ότι θα έλεγε – και είπε όντως – ο Αλέκος Καχριμάνης, στο «σουμάρισμα» της συνεδρίασης. Προληπτική αντιπολίτευση δηλαδή, γιατί αν παρακολουθείς χρόνια τα πράγματα, μαθαίνεις τον Αλέκο και ξέρεις τι θα πει πάνω κάτω.
Αν και δεν προβλέπεται να είναι δημόσιος, στο σημείο που βρισκόμαστε θα ήταν χρήσιμος και ένας εσωτερικός απολογισμός για τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης του Περιφερειακού Συμβουλίου, γιατί δε νομίζω πως μπορούν να είναι ικανοποιημένες και από τη δική τους απόδοση, πέραν της αποτελεσματικότητας της διοίκησης της Περιφέρειας.
Σε φάση brain storming η Τράπεζα Ηπείρου
Ετοιμάζονται για μεγάλα πράγματα στην Τράπεζα Ηπείρου, όπως μαθαίνω και αυτές τις μέρες, είναι σε εξέλιξη η επεξεργασία του στρατηγικού πλάνου ανάπτυξης της τράπεζας για τα επόμενα χρόνια, πλάνου που γίνεται για πρώτη φορά με τη συμμετοχή του στρατηγικού επενδυτή, δηλαδή του ταμείου των ασφαλιστών.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, τα μέλη της διοίκησης του τοπικού χρηματοπιστωτικού ιδρύματος «εξορίστηκαν» στο Grand Forest Hotel στο Μέτσοβο και για τρεις περίπου μέρες, έκαναν αυτό που στη γιάπικη γλώσσα των τεχνοκρατών, ονομάζεται brainstorming, ελληνιστί «καταιγισμός ιδεών»…
Θα πάρει μέρες για να μάθουμε με λεπτομέρειες το στρατηγικό πλάνο της τράπεζας, αυτό που γνωρίζω ωστόσο, είναι πως στόχος των διοικούντων είναι το μεγάλωμα της τράπεζας και αυτό θα γίνει και με το άνοιγμα καταστήματος στην Αθήνα.
Η αλήθεια βέβαια, είναι πως δεν είναι και η καλύτερη εποχή να έχεις τράπεζα κι ως εκ τούτου, θεωρητικά υπό αίρεση είναι και ο κάθε μακρόπνοος σχεδιασμός, γιατί με τα «τσακάλια» που μας κυβερνάνε, το ότι αφελληνίστηκαν οι τράπεζες, μπορεί να μην είναι και ο πάτος του βαρελιού…
Ξανασυζητάμε για τη Λίμνη
Διαλόγους και διαλόγους, εκδηλώσεις και εκδηλώσεις, συζητήσεις επί συζητήσεων και μελέτες επί μελετών, έχουν να θυμηθούν οι από παλιά ασχολούμενοι με τα κοινά, με αντικείμενο τη Λίμνη Παμβώτιδα.
Μια τελευταία πρωτοβουλία που φέρει τη σφραγίδα του Δήμου Ιωαννιτών, ονοματισμένη με όρους αγγλικούς και δυσνόητους στο μέσο νου όπως «Resilient Europe» και «Urbact», βρίσκεται σε εξέλιξη και η εκδήλωση που διοργανώθηκε την Δευτέρα το απόγευμα στα παλιά Σφαγεία, είχε ομολογουμένως ευρεία αποδοχή και ανταπόκριση φορέων αλλά κυρίως, και απλού κόσμου που ενδιαφέρεται για τη Λίμνη.
Το γεγονός αυτό ξάφνιασε όσους απαισιοδοξούμε για το ενδιαφέρον των Ελλήνων περί τα κοινά που γίνεται εμφανές κάθε φορά που γίνεται μια δημόσια διαβούλευση για κάτι… Η συμμετοχή πολιτών για παράδειγμα, στην πρόσφατη διαβούλευση για το Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης του Δήμου Ιωαννιτών, ήταν απογοητευτική. Αντιθέτως, θα έλεγα χωρίς υπερβολή ότι ήταν αθρόα η συμμετοχή πολιτών για την προχθεσινή εκδήλωση, η οποία έδωσε υπόσταση στην έννοια του «συμμετοχικού σχεδιασμού». Οψόμεθα…
Από την άλλη, δε μπορώ να μη σχολιάσω την ασυνέχεια στο ενδιαφέρον της δημοτικής αρχής για τη Λίμνη. Πριν από μερικούς μήνες, Δήμαρχος, Περιφερειάρχης, Φορέας Διαχείρισης της Λίμνης και Πανεπιστήμιο υπέγραφαν ένα μνημόνιο συνεργασίας για την εκπόνηση ενός master plan, το οποίο θα ιεραρχεί τις δράσεις και τα έργα που χρειάζεται η Λίμνη. Τι ακριβώς προχώρησε από το master plan; Προχώρησε ή έμεινε στη μέση, γιατί στην πορεία ανακαλύψαμε τις εδαφικές συνεργασίες;
Απλά ρωτώ.
Το τερμάτισαν στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ;
Η σχιζοφρένεια στο μεγαλείο της… χαρακτηρίζει τις ενέργειες της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στην περιοχή μας, σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των πληθυσμών που διαβιούν στα Γιάννενα εδώ και περίπου ένα χρόνο.
Ας αφήσουμε στην άκρη τις διάφορες όζουσες υποθέσεις που «σκάνε» κατά διαστήματα αναφορικά με τη σίτιση, τη δημόσια υγεία κτλ., και ας δούμε το απλό θέμα της διαχείρισης αυτών των ανθρώπων: το που μένουν δηλαδή. Την ώρα που οφείλουμε σαν κράτος να τους πείσουμε πως οι δρόμοι προς τον Ευρωπαϊκό «παράδεισο» όπως τον έχουν στο μυαλό τους, έχουν κλείσει, την ώρα που πρέπει να τους παράσχουμε μια φυσιολογική ζωή και τα παιδιά να πάνε στο σχολείο, όπως και γίνεται στις περισσότερες των περιπτώσεων, να σου η Ύπατη Αρμοστεία – ο γενικός δερβέναγας περί το προσφυγικό, σα να λέμε – και λέει «παίρνω τους ‘Γιαννιώτες’ πρόσφυγες από τα ξενοδοχεία που τους έχω και τους πάω στην Αθήνα».
Δεν πα να φτιάξανε την πρώην Παιδόπολη «Αγία Ελένη», να κάνανε λουξ – που λέει ο λόγος – τον καταυλισμό του Κατσικά, ο σχεδιασμός αλλάζει!!!
Και να σου και δυο όμορφοι – ο ένας μάλιστα αιρετός – στο Ζαγόρι, ανακοινώνουν προχθές στον Δήμαρχο Β. Σπύρου πως υπέγραψαν συμβόλαια με την Ύπατη Αρμοστεία για να διαθέσουν τους ξενώνες τους για την φιλοξενία προσφύγων, στην καρδιά της τουριστικής ζώνης του Ζαγορίου! Το τελευταίο φαντάζομαι δεν θα προχωρήσει αλλά αποκαλύπτει την… τρικυμία εν κρανίω που υπάρχει στο «σχεδιασμό» του προσφυγικού στη χώρα μας, εδώ και μερικούς μήνες.
Τη… μασέλα φοράει ο Παναγιώτης Μπούρχας
(δημοσιεύτηκαν στους “Νέους Αγώνες” της 29/3/2017)
