Με εγκύκλιο του Υφυπουργού Εσωτερικών, κ. Μπαλάφα, ανακαλείται η «μετατροπή» της Α.Ε.Π.Ι. Α.Ε. σε ελεγκτική αρχή και αποκαθίσταται οριστικά η νομιμότητα στα θέματα αδειοδότησης και λειτουργίας των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, με αποτέλεσμα να «πάρουν ανάσα» οι καταστηματάρχες της περιοχής μας από την επιβολή άδικων διοικητικών κυρώσεων για αναπαραγωγή (με ζωντανή ή όχι μουσική) έργων δημιουργών στα μαγαζιά τους.
Ειδικότερα, η εγκύκλιος του Υφυπουργού Εσωτερικών έχει δύο σκέλη: στο πρώτο ανακαλεί το έγγραφό του προς την Α.Ε.Π.Ι. Α.Ε. με αρ. πρωτ. 50385/ 6-3-2014, με το οποίο τής χορηγούνταν η δυνατότητα να βεβαιώνει διοικητικές παραβάσεις, σχετικά με τη τήρηση των όρων και προϋποθέσεων λειτουργίας καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος (καφετέριες, εστιατόρια κ.α.), στο δεύτερο σκέλος ορίζει την εφαρμογή της νομοθεσίας σχετικά με τη χορήγηση αδειών μουσικών οργάνων.
Αναφορικά με το πρώτο σκέλος, από τον Υφυπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Ιωάννη Μπαλάφα, έγινε αποδεκτή η παράγραφος 26δ της γνωμοδότησης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για το επίμαχο θέμα. Σύμφωνα με την παράγραφο 24 αυτής:
“Από τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 3 και 26 παρ. 2 του Συντάγματος, συνάγεται ότι η εξουσία του ελέγχου της νόμιμης λειτουργίας των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, ως κατεξοχήν δημόσια εξουσία και έκφραση κρατικής κυριαρχίας, ασκείται, δια της αρμόδιας αρχής, μόνο από το κράτος (και τα ν.π.δ.δ., που και αυτά είναι αποκεντρωμένες καθ’ ύλη κρατικές υπηρεσίες) και όχι από ιδιώτες ή ν.π.ι.δ. (συναφώς βλ. Ολ ΣΤΕ 1934/1998, 1972/2012). Ερμηνευόμενη υπό το φως των συνταγματικών αυτών διατάξεων, η διάταξη της περ. ζ’ της παρ. 1 του άρθρου 55 του ν. 2121/1993, σύμφωνα με την οποία οι νομίμως αναγνωρισμένοι Ο.Σ.Δ., μπορούν να ενεργούν, με τη σύμπραξη της δημόσιας αρχής, τους αναγκαίους ελέγχους για την διαπίστωση της προσβολής ή μη των δικαιωμάτων των πνευματικών δημιουργών, που εκπροσωπούν, έχει την έννοια ότι, απλές διαπιστώσεις παραβίασης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, που γίνονται από μόνα τα όργανα αναγνωρισμένων από το νόμο Ο.Σ.Δ., χωρίς την συμμετοχή κατά τον έλεγχο αρμόδιου κρατικού οργάνου (βλ. διατάξεις των άρθρων 65Α παρ. 4 του ν. 2121/1993, 2 παρ. 2 του π.δ. 180/1979 και της Α.Δ. 3/1996), το οποίο να βεβαιώνει όλα τα στοιχεία του ελέγχου αυτού (τόπος, χρόνος, διενεργήσας τον έλεγχο κλπ.) και τις διαπιστώσεις του με τη σύνταξη σχετικής έκθεσης, μόνον ως απλή καταγγελία ενδιαφερομένου ιδιώτη προς την αρμόδια διοικητική αρχή μπορεί να θεωρηθεί (βλ. σχετικώς και την περ. ε’ της παρ. 1 του άρθρου 55 του ν. 2121/1993) και όχι ως πράξη αρμόδιου διοικητικού οργάνου περί διαπίστωσης τέλεσης παράβασης, που εκδόθηκε στα πλαίσια σύνθετης διοικητικής ενέργειας, η οποία αποσκοπεί στην έκδοση ή μη (εκτελεστής) πράξης επιβολής διοικητικών κυρώσεων ή, γενικότερα, (εκτελεστής) διοικητικής πράξης, δυσμενούς για τον διοικούμενο. Συνεπώς, η καταγγελία αυτή των οργάνων των Ο.Σ.Δ. εκτιμάται και αξιολογείται από την αρμόδια αρχή ως απλό πραγματικό στοιχείο, το περιεχόμενο του οποίου χρήζει απόδειξης και επιδέχεται ανταπόδειξη”.
Σχετικά με το δεύτερο σκέλος της εγκυκλίου ορίζεται:
’’α) Οι δήμοι δεν μπορούν να ορίζουν με κανονιστικές αποφάσεις τους τη χρονική διάρκεια των αδειών χρήσης μουσικών οργάνων, αφού αυτή έχει οριστεί ως αορίστου διαρκείας ήδη από το 2011, κατά τα οριζόμενα στην Κ.Υ.Α. ΔΙΑΔΠ/Φ.Α.3.1/21220/1-11-2011 ΦΕΚ Β’ 2496, αλλά και την μεταγενέστερη Κ.Υ.Α. ΔΙΑΔΠ/Φ.Α.2.1/31600/20-11-2013 ΦΕΚ Β’ 3106 (άρθρο 5 παρ. 1), εκτός αν ο ενδιαφερόμενος αιτηθεί μικρότερη διάρκεια.
β) Η χρονική ισχύς της άδειας χρήσης μουσικών οργάνων είναι ανεξάρτητη από την άδεια που αφορά στα πνευματικά δικαιώματα που χορηγείται από Ο.Σ.Δ.. Περαιτέρω, η ανάκληση άδειας χρήσης μουσικών οργάνων με μόνη τη λήξη της άδειας δημόσιας εκτέλεσης μουσικών συνθέσεων, δεν βρίσκει έρεισμα στην κείμενη νομοθεσία’’.
