Ο Δήμος Ιωαννιτών, όπως συστάθηκε με τον «Καλλικράτη», απαρτίζεται από 38 Δημοτικές και Τοπικές Κοινότητες.
Πριν από 4 μήνες, μέσα σε ένα βράδυ, γίναμε 39.
Στον Κατσικά στην ουσία δημιουργήθηκε μια ακόμη Κοινότητα και μάλιστα με πληθυσμό μεγαλύτερο από τις περισσότερες Κοινότητες του Δήμου μας.
Μια Κοινότητα ιδιαίτερη. Πολύμορφη.
Με ανθρώπους που ξεριζώθηκαν από τις πατρίδες τους.
Που έφτασαν νύχτα σε ένα χώρο άγνωστο του οποίου η όψη δεν έδειχνε φιλόξενη.
Που όλοι τους – αν μπορούσαν να έχουν επιλογή – σίγουρα δεν θα ήθελαν να βρίσκονται εκεί.
Η σημερινή εκδήλωση είναι μια ακόμη αφορμή να επικοινωνήσουμε οι δύο Κοινότητες – η τοπική και των προσφύγων – αλλά και να διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις για ένα ζήτημα σύνθετο, όπως είναι το προσφυγικό.
Το έχω πει πολλές φορές τους τελευταίους μήνες, πως αντικειμενικά η διαχείριση του προσφυγικού είναι μια δύσκολη υπόθεση για την οποία δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Υπάρχουν όμως λύσεις που υπαγορεύονται από την κοινή λογική και τις ανθρώπινες αξίες.
Το προσφυγικό είναι ένα ζήτημα, Παγκόσμιο, Ευρωπαϊκό, Εθνικό και Τοπικό (για να συμπεριλάβω τις βασικές διαστάσεις).
Ξεκινάει από μια παράλογη παγκόσμια «αλυσίδα» που έχουμε δημιουργήσει: Σε διάφορες γωνιές του πλανήτη οπλίζουμε τις βόμβες που ξεριζώνουν τους ανθρώπους από τον τόπο τους και σε κάποιες άλλες γωνιές του πλανήτη, συζητάμε πως θα διαχειριστούμε τους πρόσφυγες.
Έχουμε μια Ευρωπαϊκή Ένωση, μια Ένωση που οικοδομήθηκε πάνω στην αλληλεγγύη και τον αλληλοσεβασμό των λαών, πάνω στον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και η αποτυχία της να αντιμετωπίσει με όρους ανθρωπιάς, αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης, το μεγάλο πρόβλημα του μεταναστευτικού, είναι φανερή ακόμη και σήμερα που μιλάμε.
Οι διεθνείς κανόνες και συνθήκες, οι νομικοί κανόνες, μα πάνω απ’ όλα αυτό που πρόσταζε η ανθρωπιά, ήταν να προχωρήσει η αναλογική κατανομή των προσφύγων στις χώρες τις Ευρώπης, η εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης τους όσο χρειάζονται στήριξη και η εκκίνηση διαδικασιών ένταξης τους στην κοινωνία των ευρωπαϊκών χωρών.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων και «ξεφορτώθηκε» το προσφυγικό στις χώρες που βρίσκονται στο δρόμο των μεταναστευτικών ροών.
Η Ελλάδα ως χώρα υποδοχής έδειξε σοβαρές αδυναμίες στη διαχείριση του προσφυγικού και κυρίως στον τομέα της οργάνωσης και του συντονισμού.
Ο Ελληνικός λαός, καθημαγμένος και ο ίδιος από την οικονομική κρίση, έδωσε την ψυχή του στους ανθρώπους που η ανάγκη τους έφερε στην πόρτα του.
Όπως σε όλες τις περιοχές της χώρας μας, το ίδιο και στα Γιάννενα, οι τοπικές κοινωνίες πρόσφεραν βοήθεια, φιλοξενία, στήριξη, αλληλεγγύη.
Ο Ελληνικός λαός, ο κόσμος στα Γιάννενα, έκανε αυτό που προστάζει η ανθρωπιά.
Η ελληνική πολιτεία από την άλλη, έδειξε σοβαρές αδυναμίες στην οργάνωση και το συντονισμό.
Επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά, ότι αναγνωρίζω πως το προσφυγικό δεν είναι ένα εύκολο στη διαχείριση του θέμα, ειδικά στις γενικότερες συνθήκες κρίσης που βιώνει η Ελλάδα.
Όμως πολλά από τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν δεν θα είχαν αυτή την ένταση, αν η κυβέρνηση επέλεγε να έχει μια καλύτερη συνεργασία με την Αυτοδιοίκηση σε αυτό το θέμα.
Είπα στην αρχή πως ο Δήμος Ιωαννιτών απέκτησε μια ακόμη Κοινότητα στον καταυλισμό του Κατσικά, για την οποία όμως δεν είχε στην ουσία λόγο και αποφασιστικό ρόλο. Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε όσο μπορούμε και θα εξακολουθήσουμε να το κάνουμε.
Περιττό να υπενθυμίσω ότι είχαμε πει εξαρχής πως ο χώρος είναι ακατάλληλος, χωρίς να εισακουστούμε.
Ότι επισημάναμε εξ αρχής αλλά και στην πορεία με ένταση τα προβλήματα υγιεινής του καταυλισμού (αποχετευτικό, τουαλέτες, ντουζιέρες, επάρκεια νερού, ιατρική φροντίδα, ψυχολογική στήριξη και αρκετά άλλα).
Προβλήματα που άρχισαν να αντιμετωπίζονται σταδιακά αλλά με αργούς ρυθμούς και βέβαια όχι στο σύνολο τους.
Πιστεύω ότι θα έχουμε έναν καλύτερο συντονισμό και συνεργασία πλέον μετά τον ορισμό του Φίλιππα Φίλιου από την Ύπατη Αρμοστεία, ως συντονιστή για τον Κατσικά.
Κύριο μέλημα μας πρέπει να είναι η στέγαση των προσφύγων.
Η γρήγορη επισκευή της Παιδόπολης και το πρόγραμμα ενοικίασης διαμερισμάτων για το οποίο ο Δήμος Ιωαννιτών συνεργάζεται με την Ύπατη Αρμοστεία, μπορούνε να δώσουνε λύσεις στο θέμα της στέγασης που είναι πρωταρχικό.
Και βέβαια πρέπει να δούμε σοβαρά το θέμα της κοινωνικής ενσωμάτωσης.
Όσο κι αν αυτοί οι συνάνθρωποι μας θέλουν να φύγουν για χώρες της Ευρώπης, έτσι όπως έχουν τα πράγματα, πολλοί από αυτούς θα παραμείνουν στην περιοχή μας για χρόνο που δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει.
Ορισμένοι ίσως μείνουν για πάντα στα Γιάννενα.
Πρέπει να αρχίσουν να αποκτούν μια όσο γίνεται κανονική ζωή με ότι αυτό συνεπάγεται.
Δεν θέλω να καταχραστώ το χρόνο της εκδήλωσης. Μίλησα ήδη πολύ και θα μπορούσα να πω ακόμα περισσότερα. Προσπάθησα σε «τίτλους» να αναφερθώ σε ορισμένες πτυχές ενός πολυσύνθετου – όπως είπα- ζητήματος, που είναι βέβαιο ότι θα μας απασχολεί για πολύ καιρό ακόμη.
Σας ευχαριστώ.
