Ούτε μια ώρα χαμένη! Με τη δική μας λαϊκή οργάνωση δίνουμε τη δική μας αγωνιστική απάντηση για την επιτυχία της απεργίας στις 12 του Νοέμβρη.
Συμμετέχουμε:
– Στη συζήτηση – ενημέρωση για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και τις επιπτώσεις για τη γυναίκα, την Δευτέρα 9/11 στις 7:00 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο
– Στην απεργιακή συγκέντρωση την Πέμπτη 12/11 στις 10:30 π.μ. στο Δημαρχείο
Εργαζόμενες, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες, γυναίκες της υπαίθρου, συνταξιούχοι, νέες γυναίκες, νέες μητέρες,
– Δε θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια να βλέπουμε τη συνταξιοδότηση να γίνεται άπιαστο όνειρο για τις νέες γυναίκες, να βγάζουν από τη λίστα των ΒΑΕ εργαζόμενες πχ στην καθαριότητα. Να μας φορτώνουν με 6μήνες μέχρι 17χρόνια παραπάνω χρόνια εργασίας.
– Δε συμβιβαζόμαστε η μητρότητα να “επιβραβεύεται” με ανεργία και κακοπληρωμένη – μισοανασφάλιστη δουλειά.
– Δε θα δεχθούμε να ματώνουμε με τον ΕΝΦΙΑ, το ΦΠΑ, τη φορολεηλασία, που τσακίζει ιδιαίτερα αυτοαπασχολούμενες και γυναίκες της υπαίθρου, τις αλλεπάλληλες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα, τις αυξήσεις σε εισιτήρια στα ΜΜΜ, ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο.
– Δε θα δεχθούμε να στερούμαστε εμείς και τα παιδιά μας τον παιδικό σταθμό, το δάσκαλο, το γιατρό, το νοσοκομείο και το φάρμακο και οι εκμεταλλευτές του λαού να τρίβουν τα χέρια τους για τα νέα αντιλαϊκά προνόμια.
– Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη. Μπλόκο στους πλειστηριασμούς!
– Κοινωνική ασφάλιση δεν είναι μόνο η σύνταξη αλλά συνδέεται άμεσα με τις παροχές υγείας, κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας. Αφορά την άδεια μητρότητας, ασθένειας, την προστασία από τον επαγγελματικό κίνδυνο, τις επαγγελματικές ασθένειες, από εργατικά ατυχήματα, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κάθε μέλους της λαϊκής οικογένειας. Αυτές τις κατακτήσεις δεν μας τις χάρισαν. Είναι αποτέλεσμα σκληρών αγώνων.
Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε είναι μόνο τα «προεόρτια» του αντιλαϊκού λογαριασμού, που ετοιμάζει κυβέρνηση, ΕΕ, επιχειρηματικοί όμιλοι, είναι κομμάτι της νέας αντιασφαλιστικής θύελλας.
Δεν «τσιμπάμε» στους επικοινωνιακούς ελιγμούς και στα τεχνάσματα που μας σερβίρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Έρχεται να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά που άφησαν στη μέση οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Μας λένε ότι θέλουν να αποδώσουν «δικαιοσύνη και ισότητα».
Εννοούν «ισότητα» στις συντάξεις πείνας, στις υποβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας. Την ίδια στιγμή, χαρίζουν πρόστιμα και χρέη εκατομμυρίων στους μεγαλοεπιχειρηματίες, απαλλαγή των εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές, φορολογία. Μετατρέπουν σε ανταποδοτική την κοινωνική μορφή της ασφάλισης
Μας λένε, μέσω του κυβερνητικού τύπου, ότι «την 30άρα δεν τη νοιάζει πότε θα πάρει σύνταξη».
Να μη ξεγελαστεί καμιά από την επικίνδυνη λογική της διαίρεσης των εργαζομένων. Μας ζητάνε να κάνουμε διαγωνισμό για το ποια έχει τα περισσότερα ένσημα, για να έχει και τις καλύτερες παροχές και τη μεγαλύτερη σύνταξη. Να βλέπουμε ως ένοχη τη μάνα, τη γιαγιά και όχι το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα που φέρνει φτώχεια, ανεργία, ανασφάλιστη δουλειά. Η νέα γυναίκα θέλει μόνιμη και σταθερή δουλειά, με εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια
Μας λένε ότι οι γυναίκες καταγράφουν μεγαλύτερο προσδόκιμο επιβίωσης από τους άντρες, που φτάνει συγκεκριμένα τα 82,4 έτη έναντι 76,4 ετών:
Όμως, το γεγονός ότι οι γυναίκες ζουν περισσότερο δεν σημαίνει και ότι η υγεία τους βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση. Καμιά όμως έρευνα δεν ασχολείται με την ποιότητα της υγείας μας, τις συνθήκες εργασίας, τις επιπτώσεις από τα ακανόνιστα ωράρια, τη ζωή «λάστιχο». Φέρνουν αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, δουλειά μέχρι τα βαθειά γεράματα χωρίς εξαιρέσεις. Φέρνει τη σφραγίδα των κατευθύνσεων της Ε.Ε. για την «ενεργό» γήρανση».
Μας λένε ότι «η κατάργηση της 5ετούς διαφοράς ανδρών και γυναικών στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης είναι βήμα για την ισότητα».
Κάνουν «σκονάκι» από τις αποφάσεις της ΕΕ που θεωρεί διάκριση εις βάρος των γυναικών» την διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Η πενταετής διαφορά στα όρια συνταξιοδότησης μεταξύ ανδρών και γυναικών δεν είναι ούτε προνόμιο, ούτε πρόωρη συνταξιοδότηση. Είναι η ελάχιστη αναγνώριση της κοινωνικής αξίας της μητρότητας και της βιολογικής διαφοράς των γυναικών, των κοινωνικών και οικογενειακών βαρών που επωμίζονται οι εργαζόμενες γυναίκες στα πλαίσια μιας κοινωνίας που μεταβιβάζει συνεχώς κοινωνικές υπηρεσίες στις πλάτες τους.
Μας θέλουν όλο και πιο φτηνές και αναλώσιμες για να διασφαλίσουν την κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, να αυγατίσουν τα κέρδη των ασφαλιστικών εταιρειών και των μεγαλεμπόρων στην υγεία.
