Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Αυτό που πλέον είναι βέβαιο, είναι ότι στις 11 Μαΐου δεν θα έχουμε συμφωνία. Παρά το κλίμα αισιοδοξίας που κατά κοινή ομολογία καλλιεργούνταν από όλες τις πλευρές, η χθεσινή ανατροπή δείχνει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε πραγματικό αδιέξοδο, το οποίο είναι αβέβαιο πότε θα μπορέσει να ξεπεραστεί.
Από τη μία το non paper Μαξίμου που επιρρίπτει ευθύνες για τη εμπλοκή των διαπραγματεύσεων στους θεσμούς και κυριότερα στην απόκλιση απόψεων μεταξύ ΔΝΤ και Eurogroup, με κυριότερο στόχο όπως επισημαίνεται να δείξουν ότι δεν μπορεί να εκβιάζεται η ελληνική κυβέρνηση να δράσει. «Υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες και αντιθέσεις μεταξύ ΔΝΤ και Ε.Ε., και δημιουργούν εμπόδια στις διαπραγματεύσεις και υψηλούς κινδύνους. Ενώ μέχρι πρότινος το βασικό επιχείρημα των θεσμών ήταν ότι η ελληνική πλευρά δεν κατέθετε ολοκληρωμένες προτάσεις τώρα, πλέον, είναι φανερό ότι και προτάσεις έχουν κατατεθεί και ουσιαστικές υποχωρήσεις έχουν γίνει στην κατεύθυνση ενός «έντιμου συμβιβασμού». Σημειώνεται επίσης ότι «η διαφορά, όμως, στρατηγικής ανάμεσα στους θεσμούς δημιουργεί εμπόδια», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Από την άλλη, οι ευρωπαίοι εταίροι σκοπεύουν να δημιουργήσουν τετελεσμένο προκειμένου η προσοχή να επικεντρωθεί σε εσωτερικές διαμάχες του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πληροφορίες, σύμφωνα με το δημοσιογράφο Θανάση Παπαδή, στην Ημερησία, μιλούν για κίνηση πρότασης εναλλακτικού σχεδίου για την χώρα μας το οποίο θα είναι ωστόσο σε μορφή τελεσιγράφου.
Ποιες είναι όμως οι διαφορές μεταξύ ΔΝΤ και Ευρώπης. Η βασική διαφωνία που εχθές αναδείχθηκε ξεκάθαρα, είναι ότι ενώ το πρώτο, ζητά αυστηρή εφαρμογή μεταρρυθμίσεων ενώ αφήνει ανοιχτό το κούρεμα του χρέους προκειμένου να γίνει αυτό βιώσιμο, όσο περισσότερο εκτροχιάζεται από τις προβλέψεις, ακόμη και μετά τη «μερική» διάψευση του δημοσιεύματος των Financial Times. Οι ευρωπαίοι από την άλλη, εμφανίζονται πιο χαλαροί στο ζήτημα των μεταρρυθμίσεων, θέτουν ωστόσο κόκκινες γραμμές στο πρωτογενές πλεόνασμα και κατά συνέπεια δεν δέχονται μείωση του χρέους.
Η ελληνική κυβέρνηση κατήγγειλε την παραπάνω κατάσταση καταλήγοντας ότι «το αποτέλεσμα είναι το σύνολο των θεσμών να έχει κόκκινες γραμμές παντού: Συνταξιοδοτικά, εργασιακά (ΔΝΤ) και πρωτογενές πλεόνασμα (Κομισιόν). Με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός. Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στους θεσμούς και στην αδυναμία συνεννόησης μεταξύ τους.»
Σε μία στρατηγική κίνηση η κυβέρνηση αποφασίζει να μην φέρει το πολυνομοσχέδιο στη Βουλή, μέχρι να ξεκαθαριστεί τι θέλουν ακριβώς από εμάς οι θεσμοί, στην προοπτική της μετά Ιουνίου εποχή και την έξοδο στις αγορές.
Τώρα πλέον που οι κορώνες για την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και τις προσπάθειες στήριξης της Ελλάδας έχουν κοπάσει, είναι πιο εύκολο να κατανοήσει ο κόσμος ότι εδώ μιλάμε για σύγκρουση πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων των επίδοξων «σωτήρων». Το ΔΝΤ έχει ως βασικό στόχο, την αναμόρφωση του πολιτικού και θεσμικού κατεστημένου των χωρών στις οποίες εμπλέκεται, προφανώς στην κατεύθυνση που δημιουργεί ανεξέλεγκτες αγορές ελεύθερες για τη δραστηριοποίηση του διεθνούς κεφαλαίου. Από την άλλη το Eurogroup αποτελείται από υπουργούς οικονομικών που έχουν συμφέροντα σε σχέση με το ελληνικό χρέος και που δεν έχουν σταματήσει να βγάζουν σοβαρά κέρδη καθόλη τη διάρκεια της κρίσης.
Τα παραπάνω δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν θα είναι μόνο στις 11 Μαίου, αλλά και αργότερα, μειώνοντας πλέον εξαιρετικά τις πιθανότητες για εξεύρεση λύσης. Τελευταία ελπίδα των ευρωπαίων εταίρων είναι ο εκβιασμός της κυβέρνησης που θα έχει ως αποτέλεσμα είτε να υποκύψει, είτε να πέσει, λόγω εσωτερικών συγκρούσεων και να αναμορφωθεί με συμμετοχές άλλων «ευρωπαϊστών» και τεχνοκρατών. Αυτά φαίνεται πως είναι και τα δύο σενάρια για την επόμενη ημέρα στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, που κάνουν πλέον το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος να φαίνεται το πιο ανώδυνο. Η δραματική ανακοίνωση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει την αγωνία του κόμματος για το αν η κυβέρνηση θα μπορέσει να παραμείνει συμπαγής στην επερχόμενη σύγκρουση. Την ίδια αγωνία μοιραζόμαστε όλοι.
Πηγή: rizopoulospost.com
