Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Δνων Σύμβουλος Αλφαστάρ
Ειδικός επικοινωνίας & τεχνολογίας
Μια φράση την οποία αρέσκεται να επαναλαμβάνει μεταξύ άλλων τακτικά και ο Γερμανός υπουργός οικονομικών κ. Σόϊμπλε, όπως επίσης και πολλοί συμπατριώτες μας, άλλοι από αμάθεια, άλλοι επειδή “το λένε οι Γερμανοί“, άλλοι επειδή νομίζουν πως ισχύει και άλλοι από καθαρό ραγιαδισμό – ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα μας διαχρονικά.
Ουσιαστικά, πρόκειται για έναν ισχυρισμό ο οποίος δεν είναι καθόλου αθώος, η έστω απλά εσφαλμένος. Πρόκειται για ένα απόλυτα συνειδητό πολιτικό τακτικισμό, ο οποίος έχει πολλαπλούς στόχους:
- Το εσωτερικό μέτωπο της Γερμανίας, όπου με άκρατο λαϊκισμό κατηγορείται συλλήβδην ένας ολόκληρος λαός της Ευρώπης, ισοπεδώνεται, σπιλώνεται και καθυβρίζεται οριζοντίως, έτσι ώστε να μην αντιδρούν οι εκεί πολίτες στα όσα άδικα εδώ επιβάλλονται και να τους δημιουργηθεί μια επίπλαστη “αίσθηση απονομής δικαιοσύνης” για τα κατάπτυστα μέτρα τα οποία εδώ επιβάλλουν οι ηγέτες τους, τα όποια στην πραγματικότητα μόνο στόχο έχουν την εξασφάλιση με κάθε μέσο της αποπληρωμής των κεφαλαίων και τη συνεχή πληρωμή των κερδών των δανειστών από τα επιτόκια: Τη συνέχιση δηλαδή στο διηνεκές της πολύ επικερδούς “μπίζνας” του δανεισμού και των “διασώσεων”.
- Το εσωτερικό μέτωπο της Ελλάδας, τους έλληνες πολίτες: Ο στόχος είναι προφανής, να καταστούν άπαντες “ένοχοι” σε μια προτεσταντικού τύπου νεο-ηθική ανάλυση της πραγματικότητας, ή καλύτερα του τρόπου που επιμένουν οι γερμανοί να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα, οπότε να μην αντιδρούν σε τίποτα, να δέχονται πειθήνια τα πάντα και απλώς να εργάζονται νυχθημερόν για να πληρώνουν φόρους οι οποίοι τελικώς καταλήγουν στα δανεικά και στην εξυπηρέτηση των διαφόρων εντοπίων οικονομικών συμφερόντων, τα οποία φυσικά βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία με τους δανειστές.
- Τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες, τους οποίους προσπαθούν να πείσουν ότι αυτό που σήμερα συμβαίνει οφείλεται στους κακούς Έλληνες, εκτρέποντας ουσιαστικά τη συζήτηση και αναζήτηση των πολιτών γύρω από τα κυρίαρχα δομικά προβλήματα του Ευρώ και της Ευροζώνης: Τον ασφυκτικό έλεγχο των τραπεζιτών και την υιοθέτηση της χρήσης χρέους για την κάλυψη των αναγκών των κρατών. Τον κυριολεκτικό μαρασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία από μία πολλά υποσχόμενη φεντεραλιστική πολιτική ένωση κρατών, κατέληξε να είναι ο χώρος της ασυδοσίας των τραπεζιτών, κεντρικών, επενδυτικών και εμπορικών.
- Την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, διότι αυτονόητα, σε κάθε αξίωση μας, η απάντηση είναι νεο-ηθικές νουθεσίες και ποτέ να μην εξετάζεται η ουσία των ζητημάτων, και ενόψει της τρέχουσας διαπραγμάτευσης, αλλά και γενικότερα.
Πρόκειται στην ουσία για μια άλλη εκδοχή του «μαζί τα φάγαμε» – πράγμα βέβαια εντελώς εσφαλμένο και κυρίως, άδικο για τους πολλούς.
Αν και πραγματικά δεν χρειάζεται, διότι για τους νοήμονες ανθρώπους ο ισχυρισμός είναι αυτονόητα εσφαλμένος, εν τούτοις, ας επιχειρήσουμε να δούμε, που ακριβώς πάσχει ο εν λόγω ισχυρισμός, του κ. υπουργού της φίλης και συμμάχου χώρας:
- Είναι ισοπεδωτικός & αυθαίρετα γενικευμένος: Όλοι οι Έλληνες έκαναν τα ίδια;
- Ποιος ορίζει τις “δυνάμεις” και ποιος το πότε οι “κακοί Έλληνες” τις ξεπερνούν;
- Για ποιόν ακριβώς μιλούν οι θιασώτες της άποψης αυτής; Για τις ελληνικές κυβερνήσεις; Για τους πολίτες; Για το δημόσιο χρέος; Για το ιδιωτικό; Γιατί δεν μας εξηγούν με τη συνηθισμένη γερμανική τους σαφήνεια και οργανωτικότητα το πλήρες εύρος του σκεπτικού τους;
- Γιατί δεν ποσοτικοποιείται με κάποιο τρόπο η θέση, ώστε να μας πουν: π.χ. Έλληνες, παράγετε τόσα προϊόντα και υπηρεσίες το χρόνο και καταναλώνετε τόσα. Άρα, είστε τόσο τοις εκατό παραπάνω. Ή καλύτερα ακόμα θα ήταν να υπάρξει και μια ανάλυση σχετική με το τι ακριβώς καταναλώναμε, π.χ. αν αυτά που καταναλώναμε ήταν εγχώρια αγαθά ή εισαγόμενα. Αυτό θα ήταν μια άποψη τεκμηριωμένη, αν μη τι άλλο άξια σχολιασμού και απάντησης.
- Εννοεί την υπερκατανάλωση; Γιατί δεν αποσαφηνίζει; Τις δημόσιες δαπάνες; Τις δημόσιες επενδύσεις; Τι ακριβώς;
- Εννοεί τον υπερδανεισμό; Γιατί δεν κινητοποιήθηκαν όταν έπρεπε και έρχονται τώρα εκ των υστέρων να παραστήσουν τους “μετά Χριστόν προφήτες”;
Αλήθεια, εφόσον αυτό πιστεύουν οι ιθύνοντες της γερμανικής κυβέρνησης, δεν θα είχε κάποιο ενδιαφέρον να μας πουν αν συμπεριλαμβάνουν στο ότι “ξοδεύαμε περισσότερα” και τα ακριβά τους αυτοκίνητα και άλλα είδη που αγοράζαμε ως ιδιώτες, τα ακριβά τους υποβρύχια (τα οποία γέρνουν κιόλας!), τα ακριβά τους κατασκευαστικά έργα, τα ακριβά τους συμβόλαια συντήρησης τηλεπικοινωνιών κλπ, και πολλά άλλα ων ουκ έστι αριθμός.
Επίσης, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μας πουν πότε ακριβώς το κατάλαβαν αυτό: Γιατί αν το γνώριζαν όταν π.χ. συμφώνησαν να ενταχθούμε στην Ο.Ν.Ε., ή όταν δαπανούσαμε δισ. για τους παντελώς άχρηστους ολυμπιακούς αγώνες του 2004, ή σε πολλές ακόμα μεταγενέστερες περιπτώσεις, τότε μάλλον έχουν και οι ίδιοι μερίδιο ευθύνης και μάλιστα σημαντικό κιόλας!
Παρακαλώ να μη νομισθεί ότι υποστηρίζω ότι δεν υπήρξαν και στη χώρα μας θλιβερές μειοψηφίες ανήθικων ανθρώπων, του δημοσίου ή του ιδιωτικού τομέα, που κοίταξαν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις και να κερδίσουν ποικιλοτρόπως. Όπως εξάλλου συνέβη και στη Γερμανία, σε πλείστες των περιπτώσεων, όπως έχουμε δει, όπου η διαφθορά έχει σπάσει κάθε ρεκόρ – Είναι γνωστές οι υποθέσεις εταιρειών, οι οποίες διώκονται ποινικά τα στελέχη τους – συνήθως από αποκαλύψεις τρίτων κρατών – και αυτό πάλι είναι κάτι που έχει τη σημασία του.
Όμως, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν οι λίγοι διεφθαρμένοι τον κανόνα στην Ελληνική κοινωνία, αλλά την εξαίρεση.
Τον κανόνα αποτελούν τα εκατομμύρια των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι μπορεί να πτωχοποιήθηκαν αγρίως, κατόπιν εφαρμογής των «σωτήριων» οικονομικών πολιτικών των δανειστών και των εδώ συνεργατών τους, αλλά δεν υπέκυψαν και συνεχίζουν ακόμα και σήμερα, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες και τις κασσάνδρες της διεθνούς οικονομίας και διεθνούς πολιτικής να αγωνίζονται.
Και αν υπάρχει ένα πράγμα που δείχνει η ιστορία ότι αποτελεί νομοτέλεια, είναι ότι οι αγώνες αργά ή γρήγορα δικαιώνονται.
Όμως, στο μεταξύ κάποιος πρέπει να πει στον κ. Σόϊμπλε, ότι το να υπεργενικεύεις και να ισοπεδώνεις συλλήβδην, αποτελεί ίδιον του φασισμού, έννοια που ιστορικά γνώρισε καλά η πατρίδα του και δυστυχώς και η Ευρώπη ολόκληρη μαζί της.
