Άρθρο του Νίκου Σκουλά, Ενεργού Πολίτη
Αυτό το σημείωμα δεν το γράφω για να σας πείσω να ψηφίσετε κάποιο κόμμα ή κάποιον υποψήφιο όπως θα περιμένατε πέντε μέρες προ των εκλογών αν και δεν έχω κρύψει τις πολιτικές μου προτιμήσεις, σεβόμενος όμως απολύτως και τις δικές σας.
Όλοι γνωρίζουμε πως η κατάσταση στη χώρα μας είναι απελπιστικά κρίσιμη. Όντως, αντιμετωπίζουμε μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Πιστεύω ακράδαντα ότι η επαπειλούμενη οικονομική χρεοκοπία είναι άμεση συνέπεια της πολιτικής, κοινωνικής και αξιακής μας χρεοκοπίας, η δε πρόληψή της είναι πλέον Σισύφειο έργο.
Το κάθε κόμμα έχει τη δική του συνταγή και το δικό του πρόγραμμα για την έξοδο από την κρίση και από τα μνημόνια και κάθε πολίτης έχει διαμορφώσει τη δική του γνώμη για το ποιο κόμμα τον εκφράζει. Καλώς… Δημοκρατικό του δικαίωμα αλλά και ευθύνη.
Σε κάθε ψηφοδέλτιο όμως υπάρχει το ζήτημα της επιλογής των άριστων υποψηφίων που θα κληθούν να εφαρμόσουν αυτά τα προγράμματα είτε στο Κοινοβούλιο, είτε αναλαμβάνοντας εκτελεστική εξουσία.
Και ενώ δεν λείπουν οι καλές ιδέες και οι καλές προθέσεις, κατά γενική ομολογία, στην εφαρμογή, έχουμε αποτύχει οικτρά. Κοντολογίς, εμείς οι πολίτες, φαίνεται να έχουμε κάνει πολύ άστοχες επιλογές για τους πλείστους ανθρώπους που διαχειρίστηκαν τις τύχες μας.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να επιλέξουμε, με περίσκεψη και αίσθημα ευθύνης, εκείνους τους βουλευτές που θα διοικήσουν τη χώρα.
Σήμερα λοιπόν, ως συμβολή μου στον προβληματισμό μας, επιχειρώ να μοιραστώ την εμπειρία 50 ετών στη διοίκηση, (καλή και κακή), τόσο στον δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα των επιχειρήσεων. Και ως μην ξεχνάμε: Το κράτος είναι η μεγαλύτερη «επιχείρηση» της χώρας.
Δεν αρκεί αγαπητοί φίλοι, να ψηφίζουμε κάθε τέσσερα ή, συνήθως, λιγότερα χρόνια και αν δεν τα πάνε καλά οι εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο, τους τιμωρούμε καταψηφίζοντάς τους, θεωρώντας ότι κάνουμε ανανέωση. Και το 2012 «ανανεώσαμε» τη Βουλή κατά περισσότερο από δύο τρίτα (210 βουλευτές) και ιδού τα χάλια μας.
Για τον εαυτό μου, έχω θέσει τα εξής κριτήρια επιλογής των υποψηφίων, εντός του ψηφοδελτίου κόμματος της προτίμησής μου. Αν συμφωνείτε, μπορείτε και σεις να κάμετε κάτι ανάλογο για το ψηφοδέλτιο του δικού σας κόμματος..
Αρνούμαι να ψηφίσω κάποιον με βάση την αναγνωρισιμότητά του, απλά και μόνον γιατί είναι συνέχεια στα παράθυρα της τηλεόρασης προβαλλόμενος από ποιός ξέρει ποια συμφέροντα ή γιατί έχει ευφράδεια και «τα λέει ωραία» ή μόνο γιατί είναι συγγενής και συγχωριανός μου ή κολλητός του φίλου μου ή, ακόμα, γιατί είναι σύντεκνος ή κουμπάρος.
Ψάχνομαι πλέον βαθύτερα για να απαντήσω σε κρίσιμα ερωτήματα όπως:
Αν είναι ήδη βουλευτής, ποιες ήταν οι προτάσεις του στη Βουλή και στις κοινοβουλευτικές επιτροπές; Πώς ψήφισε στα νομοσχέδια που επηρεάζουν την οικονομία, την απασχόληση, την υγεία, την παιδεία, τα συνταξιοδοτικά και γενικότερα τη ζωή των πολιτών, ιδιαίτερα των αδύναμων; Πόσες φορές πήρε θέση και παρενέβη για διόρθωση αδικιών εις βάρος απροστάτευτων πολιτών;
Να είναι ασυμβίβαστος πολέμιος της πάσης μορφής διαφθοράς και υπερασπιστής της διαφάνειας της αξιοκρατίας και της δικαιοσύνης.
Γενικά, είναι καλός άνθρωπος και καλός πολίτης; Σημαντικό κριτήριο αυτό γιατί, δεν μπορεί κάποιος να είναι καλός πολίτης αν δεν είναι καλός άνθρωπος και δεν μπορεί να είναι καλός πολιτικός αν δεν είναι καλός πολίτης.
Όσο για το προφίλ του υποψηφίου, παλιού ή καινούργιου, θα φροντίσω να έχει όλα ή σχεδόν όλα τα εξής προσόντα:
Να είναι αληθινά μορφωμένος (στο σχολείο της ζωής, στην πιάτσα της κοινωνίας) όχι απλά με πτυχία, χωρίς να έχει ποτέ κερδίσει το ψωμί του, χωρίς να έχει βάλει ένσημα».
Να είναι ανιδιοτελής, αναμφισβήτητης εντιμότητας, χωρίς σκιές, ενάρετος, αποδεδειγμένα ικανός, όχι μόνο στα λόγια και να έχει πετύχει στην όποια δραστηριότητά του. Αν δεν διοίκησε κάποιος, με επιτυχία, μια μικρή έστω επιχείρηση, πώς θα κυβερνήσει την τεράστια επιχείρηση που είναι το κράτος;
Να είναι πρόθυμος και ακούραστος. Να μην έχει ανασυρθεί από «κομματική αποθήκη» με την υπόσχεση πως αν δεν εκλεγεί και κερδίσει το κόμμα του, θα έχει ως αντίδωρο το βόλεμά του σε κάποια δημόσια θέση με παχυλό μισθό και αρκετά προνόμια.
Μπορούμε ίσως να σκεφτούμε και άλλα. Σε κάθε περίπτωση, αφού εκλεγούν, όσοι κι όποιοι εκλεγούν, δεν πρέπει να τους αφήνουμε ήσυχους. Ως ενήμεροι, υπεύθυνοι και ενεργοί πολίτες, οφείλουμε να τους ελέγχουμε συνεχώς, αλλά και να τους βοηθούμε να κάνουν καλά τη σπουδαία δουλειά που τους εμπιστευτήκαμε.
