Ευθύνες και στόχοι για την Υγεία στην Ήπειρο
Η τοποθέτηση του Γιάννη Παπαδημητρίου, Περιφερειακού Συμβούλου της παράταξης «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο»:
«« Η συζήτηση του θέματος ήρθε να συμπέσει με τις δηλώσεις του νέου Υπουργού Υγείας ότι στόχος του είναι η συμβολή του στη «δημοσιονομική προσαρμογή» της χώρας. Αντιλαμβάνεστε το τί περιμένει τις δομές δημόσιας υγείας – να τον χαιρόμαστε τον κ. Άδωνι.
Ως «ΑΥΡΙΟ για την Ήπειρο» θεωρούμε ικανοποιητική την περιγραφή της κατάστασης στην εισήγηση της μείζονος αντιπολίτευσης, υποβαθμισμένες όμως τις αιτίες, που οδήγησαν τη δημόσια υγεία ως εδώ, και ελλιπή την τελική πρόταση.
Οι βασικές μας παρατηρήσεις είναι οι εξής:
– Δεν υπερασπιζόμαστε άκριτα το προ της κρίσης ΕΣΥ, που λόγω της προσχεδιασμένης και παρατεταμένης απαξίωσης ήδη ιδιωτικοποιούσε τομείς λειτουργίας του (καθαριότητα, φύλαξη κλπ), αλλά κυρίως άνοιγε το δρόμο στις πολυεθνικές του φαρμάκου και τις εταιρίες προμήθειας μηχανημάτων και υλικών να λυμαίνονται τον προϋπολογισμό της δημόσιας υγείας, ήδη σημαντικά μειωμένο σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Κυρίως δεν υπερασπιζόμαστε την εγκατάλειψη της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και τη μεταφορά της στα νοσοκομεία, που ήταν – και εξακολουθεί να είναι – δεξαμενή άγρας πελατών από ορισμένους.
– Σήμερα όμως η εφαρμογή των μνημονίων και η «δημοσιονομική προσαρμογή» επιταχύνει ραγδαία την κατάρρευση των δημόσιων δομών υγείας. Στον ισχυρισμό ότι είναι αποπροσανατολισμός να μιλάμε για τα μνημόνια απαντούμε ότι ασφαλώς αποτελούν απλώς μέσο πολιτικής και ταξικής διαχείρισης της κρίσης αλλά πάντοτε ο πολιτικός αγώνας ξεκινάει από τις εφαρμοσμένες πολιτικές. Έχει επομένως νόημα και να εξηγούμε τη φύση των μνημονίων αλλά και να οργανώνουμε την αντίσταση του ελληνικού λαού σε αυτά.
– Οι μνημονιακές πολιτικές πλήττουν σε πρώτη φάση κυρίως τις εκτός Ιωαννίνων δομές της περιφέρειας. Είναι φανερή η αδυναμία λειτουργίας των νοσοκομείων Πρέβεζας και Φιλιατών αλλά και των όμορων νομών (π.χ. Λευκάδας). Είναι μεγάλη η αύξηση προσέλευσης και εισαγωγών που συνοδεύεται με μείωση κατά εκατοντάδες του προσωπικού, ιδίως του νοσηλευτικού. Το χρονικά τελευταίο παράδειγμα έρχεται από το Νοσοκομείο Πρέβεζας, όπου το μεν νεφρολογικό ιατρείο λειτουργεί κατά περίπτωση η δε νεφρολογική κλινική ανέστειλε τη λειτουργία της. Και τα νοσοκομεία των Ιωαννίνων όμως δεν μένουν στο απυρόβλητο. Ανακοινώθηκαν προ ημερών τα στοιχεία του υπουργείου, σύμφωνα με τα οποία παρουσιάζεται αύξηση προσέλευσης στα εξωτερικά ιατρεία και εισαγωγών ασθενών κατά 28%. Ίδια και χειρότερη η κατάσταση στα Κέντρα Υγείας, τις Δομές Ψυχικής Υγείας κλπ.
– Άλλη μια ουσιώδης διάσταση είναι η αύξηση της ιδιωτικής δαπάνης νοσηλείας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα : το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων το 2009 είχε στον ισολογισμό του ιδιωτική δαπάνη νοσηλείας και εξετάσεων προς είσπραξη περίπου 250.000 ευρώ, ενώ το 2012 έφτασε πάνω από 2.200.000 ευρώ. Το 1/3 των κατοίκων είναι χωρίς ασφαλιστική κάλυψη Πως θα πληρώσει αυτός ο κόσμος τα νοσήλεια; Μήπως με τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας; Γιατί ήδη τα νοσοκομεία άρχισαν να στέλνουν τους λογαριασμούς για είσπραξη μέσω της εφορίας.
– Το προσωπικό που απομένει κινδυνεύει, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, από σύνδρομο εργασιακής εξουθένωσης με αποτέλεσμα αύξηση της πιθανότητας ιατρικού λάθους και παραμένει συχνά απλήρωτο αν όχι στο βασικό μισθό τουλάχιστον για την εφημεριακή του απασχόληση.
– Τέλος ακόμη ένα αποκαλυπτικό στατιστικό στοιχείο προκύπτει από την συμμετοχή των ασφαλισμένων στη φαρμακευτική δαπάνη. Από 11% το 2010, ανήλθε σε 27% το 2012.
Απ’ όλα αυτά είναι φανερό ότι δεν μπορεί να υπάρχει μέλλον για το δημόσιο σύστημα υγείας, αν δεν ακυρωθεί η πολιτική των μνημονίων και της ιδιωτικοποίησης, ώστε να προωθηθεί ο στόχος της δωρεάν, υψηλής ποιότητας δημόσιας υγείας για όλους.
Επομένως, πέραν των γενικών στόχων που αναφέρονται:
1. η αγωνιστική αντίθεση στο κλείσιμο και περιορισμό των υποδομών υγείας πρέπει να συνδυάζεται με το αίτημα για την επαρκή στελέχωσή τους με μόνιμες σχέσεις εργασίας, και όχι με ολιγόμηνες ή ετήσιες συμβάσεις, του προσλαμβανόμενου προσωπικού, καθώς και η καθολική επιβολή της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των ιατρών των νοσοκομείων και των δομών ΠΦΥ, χωρίς το «παράθυρο» του παράλληλου ιδιωτικού επαγγέλματος.
2. βασικός στόχος είναι η κατοχύρωση της δωρεάν περίθαλψης και νοσηλείας όλων όσων στερούνται ασφαλιστικής κάλυψης (ανέργων, αυτο-απασχολούμενων που αδυνατούν να πληρώσουν ασφαλιστικές εισφορές, μεταναστών κλπ) και μάλιστα άμεσα από τον κρατικό προϋπολογισμό ή και μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ, που πρέπει να δίνονται στο δημόσιο σύστημα υγείας και όχι σε ιδιωτικά θεραπευτήρια
3. η οικοδόμηση ενός πραγματικά δημόσιου, δωρεάν και καθολικού συστήματος υγείας δεν μπορεί να γίνει, αν δεν ξεκινήσει από την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της πρόληψης, αφαιρώντας το μεγάλο όγκο της από τα νοσοκομεία.
Είναι φανερό ότι οι στόχοι αυτοί απαιτούν ανατροπές και πολιτικές προϋποθέσεις διαφορετικές από τις σημερινές. »»
