Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Μεντής
Σκηνικό θλίψης, οδύνης και «ματώματος ψυχής» για τη σύγχρονη τραγωδία, στην οποία οδηγείται το Ελληνικό Έθνος και ο Ελληνικός λαός. Και όμως η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Παραβιάζουν ακόμη και διατάξεις του Συντάγματος για να ματώσουν αυτό το λαό ακόμη περισσότερο!!
Πιο συγκεκριμένα:
Το ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, για τα «Ατομικά και Κοινωνικά Δικαιώματα» προβλέπει στο Άρθρο 4, παρ. 5 τα εξής: «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους».
Εισάγει τοιουτοτρόπως τον αναλογικό και τον προοδευτικό τρόπο επιβάρυνσης και φορολόγησης (με βάση τη φοροδοτική ικανότητα έκαστου), επιβαρύνοντας περισσότερο τους «έχοντες και κατέχοντες» πολύ υψηλά εισοδήματα και πολυτελέστατα τεκμήρια διαβίωσης.
Κι’ όμως πολύ εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι το ως άνω άρθρο, ιδιαίτερα για τα ληφθέντα και προτεινόμενα μέτρα των μνημονίων, ή δεν τηρείται σωστά, ή δεν λαμβάνεται ιδιαίτερα υπ’ όψιν ή εφαρμόζεται ακόμη και αντιστρόφως ανάλογα!!
Πιο αναλυτικά:
► Αύξησαν την Έμμεση φορολογία (Φ.Π.Α. κ.α.), καθιστώντας τουτέστιν περισσότερο άδικο το φορολογικό μας σύστημα, ιδιαίτερα για τα χαμηλά εισοδήματα. Η Έμμεση φορολογία στη χώρα μας είναι υψηλότερη κατά 41,2% της άμεσης φορολογίας (σύμφωνα με τα στοιχεία του Κρατικού προϋπολογισμού του 2012), υπονομεύοντας τοιουτοτρόπως σε υψηλό βαθμό τον προοδευτικό χαρακτήρα του φορολογικού μας συστήματος. Η Νέα Κοινωνία, η Νέα Ελλάδα: «Των Κροίσων… και των Κρισόπληκτων».
► Απειλούν με χαράτσια όλα τα νοικοκυριά (σπίτια, χαμόσπιτα, αγροτεμάχια, σαράβαλα κ.α.) και ούτε ένα μέτρο για κατόχους σύγχρονων παλατιών, θαλαμηγών, ελικοπτέρων, ιδιωτικών αεροπλάνων, λοιπών τεκμηρίων προκλητικού πλούτου κ.α. Ούτε ένα μέτρο ακόμη και για τα Νησιά τα οποία κατέχουν Έλληνες Κροίσοι διεθνούς φήμης.!!
► Καταργούν φοροαπαλλαγές πλέον και σε τέκνα σε μικροδανειστές, ανέργους, αδύνατους, αρρώστους, καρκινοπαθείς, παραπληγικούς, κ.α. και διατηρούν 58 φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές με το Νόμο 27/1975.
► Βομβαρδίζουν με μέτρα ετήσια εισοδήματα από 0 – 30.000 ευρώ, πλήττουν εισοδήματα ακόμη και των 5.000 ευρώ και ούτε ένα μέτρο για εισοδήματα από 200.000, από 1.000.000, από 10.000.000… από 1.000.000.000 ευρώ και άνω (κλιμακωτά)!! Την ακραία αυτή πολιτική δεν δείχνουν να την συμμερίζονται και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που ζήτησαν τη «στήριξη» του Δ.Ν.Τ.
Π.χ. – Η ανίσχυρη Λετονία ζήτησε πρώτιστα τη διασφάλιση των μισθών και των συντάξεων.
– Η Ουγγαρία παίρνει μέτρα κυρίως για τους πλούσιους.
– Η Πορτογαλία επιβάλλει μέτρα και για εισοδήματα πάνω από τα 153.000 ευρώ.
Ακόμη όμως και η Αμερική και η Γαλλία, για να ξεπεράσουν την κρίση, προτείνουν αύξηση των ήδη υψηλών συντελεστών φορολόγησης των πλουσίων, σε ποσοστά που μπορούν να ξεπεράσουν το 60 και 70% κατά περίπτωσιν.
► Δεν αξιοποιούν το Άρθρο 4, παρ. 5 του συντάγματος που προβλέπει την προοδευτική φορολόγηση των πλουσιότερων κοινωνικών στρωμάτων και επιλέγουν ως «ισοδύναμα μέτρα» τον σφαγιασμό των συντάξεων και του εφάπαξ που ως γνωστό έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα, δημιουργώντας πρωτότυπες πατέντες και περίεργες επιλογές «Δημοσιονομικής Πολιτικής» διεθνώς. Σχετική εξάλλου είναι και η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου – Ανώτατου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου – που έκρινε αντισυνταγματικές διατάξεις του νομοσχεδίου με το οποίο επέρχονται μειώσεις στις συντάξεις και κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα, κ.λ.π. και ότι δεν πρέπει να θίγεται η αρχή της ισότητας και της αναλογικότητας.
► Διατηρούν και ενισχύουν πρακτικές που παραβιάζουν ακόμη και τη στοιχειώδη λογική Π.χ. Τρομοκρατούν νοικοκυριά και μικροεπιχειρήσεις για οφειλές 200 και 300 ευρώ (ΔΕΗ, εφορία κ.α.) ακόμη και όταν το Κράτος τους οφείλει χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες ευρώ (πολυχρονίζον Εφάπαξ, καθυστερούμενες συντάξεις, επιστροφές ΦΠΑ, αμοιβές αγαθών και υπηρεσιών προς το Δημόσιο, λοιπές οφειλές κ.α.) χωρίς να προβαίνουν στην ψήφιση νόμων «περί συμψηφισμού χρεών».
Κρίση ηθική, πολιτισμική, ανθρωπιστική και κρίση των δημοκρατικών θεσμών και αξιών:
Η κρίση δεν είναι οικονομική. Είναι βαθύτατη κρίση ηθικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και δημοκρατικών αξιών που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν και στην οικονομική κρίση και σήψη. Τιμωρούνται οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νομοταγείς, οι έντιμοι, οι εθελοντές, οι πατριώτες και διαφεύγουν επί χρόνια οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος, οι αεριτζήδες, οι φοροφυγάδες, οι φοροαποφυγάδες, οι φοροαπαλλαγέντες, οι εισφοροφυγάδες, οι εξαγωγείς αφορολόγητων κεφαλαίων, οι εξαγωγείς κεφαλαίων που προέρχονται από παράνομες δραστηριότητες κ.α.
Προς επιβράβευσή τους μάλιστα οι «παράνομοι», καραδοκούν να λάβουν ως λεία (αντί πινακίου φακής) και την περιουσία των νομοταγών.
Τιμωρούνται οι νέοι… ακόμη και οι επόμενες γενιές και τυγχάνουν σχεδόν ατιμωρησίας, με τον περίφημο νόμο 3126/2006 περί ευθύνης υπουργών οι κατ’ εξοχήν ασκούντες τις «πτωχευόμενες» πολιτικές (επί σειρά ετών), αλλά και οι ακολουθούντες «συμπεριφορές και πρακτικές» που δεν συνάδουν προς το δημόσιο συμφέρον και τον ωφελιμισμό των πολλών, ως είθισται σε μια δημοκρατία.
Είναι ο πρώτος νόμος που έπρεπε να καταργηθεί, πριν την προσφυγή της Ελλάδας στο Δ.Ν.Τ., διότι αποτελεί στίγμα για κάθε σύγχρονη Δημοκρατία και βάναυση προσβολή του πολιτεύματος ιδιαίτερα για χώρες υπό «πτώχευση»… λόγω κακοδιαχείρισης.
Στις πλούσιες χώρες η Ελλάδα:
Η ανάπτυξη μιας χώρας εξαρτάται κυρίως από το «φυσικό, πολιτισμικό και ορυκτό» της Πλούτο. Η Ελλάδα διαθέτει και τα τρία στον υπέρτατο βαθμό, δίνοντας στη χώρα μας μοναδικές προοπτικές ανάπτυξης.
Πρόσφατα το 2010, πριν μπει στα μνημόνια, κατατάχθηκε στις 32 πλουσιότερες χώρες του κόσμου, με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα, και σύμφωνα με το UNDI στις 22 πιο αναπτυγμένες χώρες παγκοσμίως (βλέπε σχετική αναφορά και στην ιστοσελίδα του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου).
Αν όμως αναλογιστεί κανείς ότι τις τελευταίες κυρίως δεκαετίες, καταστρέφεται ο σπάνιος φυσικός πλούτος της χώρας μας, απαξιώνεται ο λαμπρός πολιτισμικός της πλούτος και κατά τρόπο περίεργο αγνοείται ο σπάνιος ορυκτός της πλούτος, εύκολα μπορεί να συμπεράνει ότι με μια Εθνική Πολιτική, με μια Σύγχρονη Στρατηγική και μ’ έναν άρτιο Πολιτικο-οικονομικό σχεδιασμό, η Πατρίδα μας θα μπορούσε να καταταχτεί σύντομα στις 15 τουλάχιστον πλουσιότερες χώρες του κόσμου!!
Και μ’ ένα δίκαιο κοινωνικό σύστημα (διότι ως γνωστόν το ισχύον εμφανίζει τεράστιες και αναχρονιστικές εισοδηματικές ανισότητες) θα μπορούσε και πάλι να αποτελέσει πρότυπο Ανάπτυξης, Πολιτισμού και Δημοκρατίας.
Αντ’ αυτού όμως η Πατρίδα μας περιφέρεται εσχάτως μέσα στο Δούρειο Ίππο της «Ψωροκώσταινας», διασύρεται διεθνώς και προβάλλεται σαν η πρώτη Χώρα προς πτώχευση στη διεθνή ειδησεογραφία. Πραγματικά πρόκειται περί ΑΘΛΟΥ… ΑΘΛΙΟΥ όμως.
Η αναζήτηση των διαχρονικών πολιτισμικών, κοινωνικών, ηθικών και δημοκρατικών αξιών του Ελληνικού Πολιτισμού, το πλάτεμα των κρουνών της ιστορικής μνήμης και συνείδησης και το βάθεμα των κοινωνικών και δημοκρατικών θεσμών, θα αποτελέσουν την πολύτιμη πυξίδα διαφυγής από τον «ιέρειο» χώρο των σπονδών προς τους Κέρβερους της σύγχρονης Νομισματικής Πολιτικής, από τους κατακομβιαίους σχηματισμούς του ζοφερού Πλούτωνα και από τις υποχθόνιες και φρυγματισμένες ανασαιμιές της γης προς τους ιριδισμούς των κυματιστών Ελλαδικών ονείρων, προς το λιοπερίβλητο άρμα του Φαέθοντα και προς το άπλετο και Απολλώνιο Ελληνικό Φως.
