Με τοπική αναισθησία γίνονται πλέον οι λαπαροσκοπικές χειρουργικές επεμβάσεις για την αποκατάσταση της βουβωνοκήλης με χρήση πλέγματος, αλλά και των άλλων μορφών κήλης! Η επιστημονική αυτή εξέλιξη, που είναι πλέον κτήμα και των Ελλήνων χειρουργών, αλλά και γενικά το θέμα της χειρουργικής αποκατάστασης των κηλών, απασχόλησε τις εργασίες του 20oυ Ευρωπαϊκού Συνέδριου Ενδοσκοπικής Χειρουργικής, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, 20 με 23 Ιουνίου.
«Είναι γεγονός πως όταν ο ασθενής δεν επιθυμεί να υποβληθεί σε γενική νάρκωση ή ο χειρουργός κρίνει ότι δεν είναι αναγκαίο τότε η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία» αναφέρει ο Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Αθήνας γενικός χειρουργός κ. Αναστάσιος Ξιάρχος, ο οποίος ήδη έχει πραγματοποιήσει με επιτυχία αρκετές τέτοιες λαπαροσκοπικές επεμβάσεις.
«Η επέμβαση αποκατάστασης της κήλης, συνέχισε ο κ. Ξιάρχος, αποτελεί την πιο συχνή επέμβαση της χειρουργικής στο δυτικό κόσμο, καθώς κάθε χρόνο πραγματοποιούνται πάνω από δύο εκατομμύρια τέτοιες επεμβάσεις. Η επέμβαση και με τοπική αναισθησία είναι απόλυτα ασφαλής» . Μάλιστα ο ασθενής περίπου τέσσερις ώρες μετά την επέμβαση μπορεί να πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο και να επιστρέψει σπίτι του με ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο, χωρίς να πάρει επιπλέον αναισθησία. Μία ημέρα μετά μπορεί να επιστρέψει στη δουλειά του, εκτός κι αν αυτή είναι βαριά χειρονακτική, οπότε και θα απαιτηθεί περισσότερος χρόνος ανάρρωσης.
Πώς προκαλείται η κήλη:
Σύμφωνα με τους επιστήμονες η κήλη προκαλείται όταν υπάρξει ρήξη στο κοιλιακό τοίχωμα και δημιουργηθεί οπή μέσω της οποία βγαίνει προς τα έξω μέρος του εντέρου. Ο ασθενής νοιώθει μια διόγκωση, κάτι που βγαίνει και φουσκώνει προς τα έξω, όπως ακριβώς προβάλλει η σαμπρέλα μέσα από μια σχισμή στο λάστιχο. Αυτή η προβολή, που μπορεί να προκαλεί αίσθημα βάρους ή και πόνο, μπορεί να απειλήσει την υγεία του ασθενούς αν υποστεί περίσφιξη. Τότε η διάτρηση του εντέρου είναι προ των πυλών και ο κίνδυνος περιτονίτιδας υπαρκτός. Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει άμεσα να χειρουργούνται οι κήλες.
Μορφές κηλών:
– Βουβωνοκήλη (η συχνότερη μορφή)
– Ομφαλοκήλη (εμφανίζεται συχνότερα στα παιδιά)
– Μηροκήλη (αποτελεί το 5%-7% του συνόλου των κηλών – κυρίως σε παχύσαρκες και πολύτοκες γυναίκες.)
– Κοιλιοκήλη (κήλη λευκής γραμμής, μετεγχειρητική κήλη).
Η πλέον ενδεδειγμένη θεραπευτική αντιμετώπιση σύμφωνα και με τα αποτελέσματα του 20oυ Ευρωπαϊκού Συνέδριου Ενδοσκοπικής Χειρουργικής, είναι η λαπαροσκοπική αποκατάσταση με χρήση πλέγματος. Η επέμβαση πραγματοποιείται μέσω μιας μικρής τομής λίγων χιλιοστών, απ’ όπου εισάγονται το λαπαροσκόπιο (μία μικροσκοπική κάμερα), τα ενδοσκοπικά εργαλεία και το πλέγμα.
Με τη μέθοδο αυτή ο ασθενής αποφεύγει τις τομές που αφήνει το ανοιχτό χειρουργείο, μετεγχειρητικά κινητοποιείται άμεσα, επιστρέφει γρήγορα στις καθημερινές του δραστηριότητες, χωρίς πόνο. Η λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση της βουβωνοκήλης αλλά και των άλλων μορφών κήλης καλύπτεται απ’ όλα τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας.
Παράγοντες εμφάνισης κήλης:
Διάφοροι είναι οι παράγοντες και οι καταστάσεις, μόνοι ή σε συνδυασμό μεταξύ τους ευνοούν τη δημιουργία της κήλης. Οι πιο σημαντικοί είναι:
– Η συγγενής προδιάθεση (πολλές φορές κατά τη γέννηση).
– Η διαταραχή στην ισορροπία σύνθεσης – αποδόμησης του κολλαγόνου (προχωρημένη ηλικία, υποσιτισμός ή κακή διατροφή).
– Οι καταστάσεις που προκαλούν αύξηση της πίεσης στην κοιλιά (παχυσαρκία, χρόνιος βήχας, δυσκοιλιότητα, πολλαπλοί τοκετοί, βαριά χειρωνακτική εργασία).
– Τα τραύματα ή/και οι εγχειρητικές τομές (λόγω της εξασθένησης που προκαλούν στα τοιχωμάτων κατά μήκος των ουλών και της διαταραχής της νευρώσεως σε γειτονική με το τραύμα περιοχή).
