Γράφει ο Γιώργος Ζάρρας, αρχειονόμος
Πόσες φορές κάθε μέρα λέμε την άνω έκφραση; Πολλές! Ειδικά όταν έχουμε κάποια συνδιαλλαγή με δημόσιο. Χτυπάμε βέβαια, του δημοσίους υπαλλήλους γιατί είναι ο εύκολος στόχος, όλοι όμως κατά βάθος έτσι είμαστε! Όπου μπορούμε να «κλέψουμε» κάτι, θα το κάνουμε. Γιατί όμως; Τόσο «κακός» λαός είμαστε; Είναι θέμα παιδείας θα πουν όλοι. Βασικά, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε την ελευθερία! Παλέψαμε τόσο πολύ να την αποκτήσουμε και τώρα δε μπορούμε να την απολαύσουμε και κάνουμε τα πάντα για να τη χάσουμε.
Να βάλουμε δερβέναγα τους τροϊκανούς πάνω από το κεφάλι μας. Τέτοιο που είναι, καλά να πάθει. Ο έλληνας δε μπορεί να λειτουργήσει όταν του πεις «πρέπει να κάνεις αυτό για το οποίο πληρώνεσαι», αλλά μπορεί, όταν του πεις «αν δεν κάνεις αυτό για το οποίο πληρώνεσαι θα απολυθείς»! Με το φόβο λειτουργούμε καλύτερα.
Αλλά πάλι, όταν τον πιέσεις πολύ επαναστατεί. Όταν πάει στο εξωτερικό, δημιουργεί! Είναι από τους καλύτερους. Ίσως επειδή λειτουργεί μπροστά σε ξένους. Έτσι μάθαμε. Έτσι μεγαλώσαμε. Για την ελληνική οικογένεια είναι πρωτεύον θέμα η καλή συμπεριφορά των παιδιών μπροστά σε ξένους! Μετά στο σπίτι ας κάνουμε και καμιά ζημιά. Αλλά να μη πει ο ξένος «τι κακά παιδιά είναι αυτά»!
Έτσι μαθαίνουμε όλοι δύο συμπεριφορές. Την καθωσπρέπει μπροστά σε κόσμο και την άλλη, την «δική» μας όταν είμαστε μεταξύ μας! Αυτό ίσως παθαίνουμε και ως μεγάλοι. Μέσα στη χώρα μας τα κάνουμε σκατά και έξω είμαστε υποδείγματα εργατικότητας, συνέπειας και συμπεριφοράς. Τώρα το καλοκαίρι το βλέπουμε αυτό συχνά. Να εξηγεί ο εκ Γερμανίας ορμώμενος έλληνας, πόσο οργανωμένα και καλά ζει εκεί, την ίδια ώρα που έχει διπλοπαρκάρει μπροστά στο καφέ το ακριβό κουπέ του. Την ίδια ώρα που ψάχνει «άκρη» για να γλιτώσει φόρους από το πατρικό του στο χωριό. Τι παθαίνει αυτός και από υπόδειγμα στη Γερμανία γίνεται χειρότερος όταν έρχεται εδώ; Αν λειτουργούσε έτσι και στην Ελλάδα δε θα χρειαζόταν να φύγει. Περίεργα πράματα.
Θυμάμαι όταν ήρθαν οι παλιννοστούντες από την πρώην Σοβιετική Ένωση, ρωσοπόντιους τους λέγαμε. Τους είπαν να τους δώσουν γη στη Θράκη και κανένας δε πήγε. Προτίμησαν όλοι να κάνουν παραγκουπόλεις στα μεγάλα αστικά κέντρα! Ακόμα και αυτοί που έτρωγαν με το δελτίο όταν ήρθαν στην Ελλάδα δεν ήθελαν να δουλέψουν!!! Μετά, θυμάμαι, όταν πήραν το δικαίωμα ψήφου, σε κάθε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ έβλεπες και ένα ποσοστό που θα καλύπτονταν από αυτούς χωρίς εξετάσεις.
Είδα νοσοκόμα σε νοσοκομείο της Βόρειας Ελλάδας να λέει μόνο ότι δε ξέρει ελληνικά και καθόταν όλη μέρα!!! Σκέφτηκα, όταν έρχεσαι από τη Σ. Ένωση, παίρνεις θέση στο δημόσιο «αέρα» και δεν το αναγνωρίζεις παρά προσπαθείς να τη βγάλεις καθαρή, ε δεν είμαστε λαός! Είναι γονιδιακό το θέμα! Σε όποιο σημείο της γης και να ζεις έχεις αποθηκευμένη στο βάθος του μυαλού σου την ελληνική σου νοοτροπία και την βγάζεις στο ακέραιο άμα τη εμφανίσει σου στην πατρογονική γη!
Και βέβαια όταν είναι έτσι οι μετανάστες μας, σκέψου τι είμαστε εμείς! Ξοδεύουμε άπειρη ενέργεια να τα ‘χουμε καλά με τον προϊστάμενο, τον διευθυντή, τον ανώτερο. Του κάνουμε τα θελήματα, τον τραπεζώνουμε, τον «ενημερώνουμε» για τους άλλους συναδέλφους, γινόμαστε «άνθρωποί του» με όποιο κόστος, ενώ πολύ απλά θα μπορούσαμε να κάνουμε όπως πρέπει τη δουλειά μας και να μη μας ενοχλεί κανείς! Γιατί να ξοδεύουμε περισσότερη ενέργεια στα «κονέ» παρά στο αντικείμενο της δουλειάς μας;
Ο καλύτερος τρόπος να φαινόμαστε καλοί στη δουλειά μας, είναι να είμαστε καλοί! Βέβαια, υπάρχουν και πολλοί που δεν μπορούν να είναι καλοί, δεν έχουν τα προσόντα. Αν είναι οι περισσότεροι τη βάψαμε. Ίσως γι’ αυτό να γίνεται η κουβέντα μόνο για τα επώδυνα, ανούσια και αναποτελεσματικά οικονομικά μέτρα του μνημονίου και όχι για τα διαρθρωτικά! Αλλά αφού εμείς που είχαμε τη δυνατότητα σα λαός, να εφαρμόσουμε διαρθρωτικά μέτρα στο πολιτικό σύστημα και δεν το κάναμε, νομίζετε ότι θα τα εφαρμόσει το πολιτικό σύστημα;
Αφού αυτοί θέλουν να μην είμαστε λαός!!!
Ε, δεν είμαστε λαός.
