Το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων διοργανώνει μετά από πολλά χρονιά σεμινάριο για εκπαιδευτικούς και θεατρολόγους με στόχο τη σύνδεση του θεάτρου με το σχολείο. Στο σεμινάριο θα διερευνηθούν τρόποι με τους οποίους μπορεί να αξιοποιηθεί η Δραματική τέχνη στην εκπαίδευση και πιο συγκεκριμένα το Εκπαιδευτικό Δράμα (Drama in Education) ως ανεξάρτητο μάθημα τέχνης (Θεατρική αγωγή) και ως μέσο για τη διδασκαλία άλλων μαθημάτων του προγράμματος σπουδών. To σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί σε τέσσερα τριήμερα από 20 Ιανουαρίου έως 18 Μαρτίου και θα έχει συνολική διάρκεια 60 ωρών.
Την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου ξεκινούν οι παραστάσεις του έργου «Ο Μικρός Έγιολφ» του Ερρίκου Ίψεν, που θα παρουσιάσει η Κεντρική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων. Η πρεμιέρα του έργου θα δοθεί στο θέατρο Καμπέρειο. Το έργο θα παρουσιαστεί στη συνέχεια από την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου έως και την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου. Οι παραστάσεις θα δίνονται από Τετάρτη έως Σάββατο στις 9.00 μ.μ. και την Κυριακή στις 8.00 μ.μ.
Η τιμή εισιτηρίου έχει οριστεί στα 10 € γενική είσοδος. Για τις παραστάσεις ισχύουν εργατικά εισιτήρια που θα διανέμονται από τον τοπικό οργανισμό σε σύντομο χρονικό διάστημα. Προπώληση εισιτήριων γίνεται στο Πνευματικό Κέντρο και στα γραφεία του Θεάτρου (Παπάζογλου & Αραβαντινού γωνία) Δευτέρα έως Παρασκευή, ώρες 8 π.μ. έως 3 μ.μ. Ιωάννινα.
Ο Μικρός Έγιολφ (1894), αριστουργηματικό έργο της ώριμης δραματουργίας του Νορβηγού συγγραφέα καθώς και τα έργα Ο αρχιμάστορας Σόλνες (1892), Τζον Γαβριήλ Μπόργκμαν (1896) και Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί (1899) συνιστούν μία άτυπη “τετραλογία των νεκρών”.
Ο Ίψεν στην τελευταία αυτή δραματουργική του περίοδο – έχοντας επιστρέψει στη Νορβηγία πια – εστιάζει το ενδιαφέρον του κυρίως στην υπαρξιακή αγωνία και το συνεπαγόμενο αυτής αδιέξοδο του ανθρώπου αφήνοντας σε “δεύτερη μοίρα” το κοινωνικό στοιχείο που χαρακτηρίζει όλα τα προηγούμενα έργα του. Επίκεντρο του έργου ένα ισοσκελές τρίγωνο ηρώων.
Ο μικρός Έγιολφ του Ίψεν σπαρταράει. Οι χαρακτήρες δεν επιδέχονται εύκολους χαρακτηρισμούς καθώς, όταν η ισορροπία τους, η ισορροπία των ρόλων τους, ανατρέπεται, ακροβατούν ευάλωτοι, συγκινητικοί κι εκτεθειμένοι απέναντι στο λόγο που εκφέρουν και στο λόγο πάνω στον οποίο έχουν συγκροτήσει και συγκροτούν τις επιλογές τους.
Ο λόγος ως καθρέφτης τους, ο ένας ως καθρέφτης για τον άλλον και όλοι καθρέφτες για μας. Μια εξωτερική ανατροπή τους αναγκάζει να επαναπροσδιορίσουν την ταυτότητα τους, να ορίσουν την κατεύθυνση και την ποιότητα του συναισθήματός τους.
Το συναίσθημα είναι η αγάπη. Η ανάγκη τους να αγαπήσουν απόλυτα -με τον ιδιαίτερο τρόπο που ορίζει ο καθένας το δικό του απόλυτα- εκτίθεται από τα γεγονότα που έρχονται ν’ αποκαλύψουν το διαχρονικό ανθρώπινο όριο απέναντι σ’ αυτό το απόλυτο.
Εδώ ο Ίψεν αποδίδει εξαιρετικά ανάγλυφα τη σύγκρουσή μας με αυτό το όριο, με τη μορφή του φόβου της απώλειας, με τη μορφή της προσκόλλησης σε μια εικόνα άπιαστου ιδανικού, με τις ενοχές, με την άρνηση του χρόνου που περνάει και μεταβάλλει τα πάντα, με το δέος απέναντι σ’ αυτήν την αλλαγή, με τις αντιφατικές ανάγκες.
Οι εύθραυστες ισορροπίες του συναισθηματικού δικτύου της οικογένειας σε μια διαρκή αναθεώρηση που προκαλείται από ανατροπές, ανασφάλειες, ενοχές και από τη διαχρονική αναζήτηση του ανθρώπου για το απόλυτο συναίσθημα. Αυτό το τρομακτικά άγνωστο που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια των ανθρωπίνων σχέσεων και που αποκαλύπτεται τόσο απρόβλεπτα μέσα από συγκρούσεις και αδιέξοδα των ηρώων, αποδίδεται με τη μαεστρία του μεγάλου νορβηγού δραματουργού στο έργο της καλλιτεχνικής του ωριμότητας, ο μικρός Έγιολφ.
