Γράφει ο Γιώργος Ζάρρας, Αρχειονόμος
Όλοι περιμένουμε με αγωνία το ύψος του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους! Θα είναι 40% που θέλουν οι Γάλλοι ή 60% που θέλουν οι Γερμανοί; Μάλλον κάπου στη μέση θα κάτσει η μπίλια. Όπως και να ‘χει πάντως, η κατεύθυνση είναι μία, νέα μέτρα, νέοι φόροι, περισσότερη φτώχεια! Δεν υπάρχει άλλη συνταγή.
Το περίεργο είναι ότι παρόλο που η ίδια η τρόικα αναγνωρίζει τη λάθος κατεύθυνση του «εγχειρήματος» διάσωσης της Ελλάδας, επιμένουν στην ίδια συνταγή. Απλώς σκληραίνοντας τα μέτρα κάθε φορά. Πού θα οδηγήσει αυτό; Ίσως όταν φτάσουν οι μισθοί στα 300 ευρώ να υπάρξουν και τα περίφημα πρωτόγενη πλεονάσματα στον προϋπολογισμό!
Έχω μια αίσθηση ότι προς τα κει το πάνε. Μόνο αυτόν τον τρόπο βρήκαν οι δυτικές αλλά και οι εγχώριες διάνοιες της οικονομίας. Σε μια χώρα με κατεστραμμένη οικονομία δεν υπάρχει άλλη λύση, λένε! Φταίει το ΠΑΣΟΚ. Φταίει η Νέα Δημοκρατία. Φταίει η αστική τάξη. Φταίει ο λαός. Όλα τα έχουμε ακούσει.
Η αλήθεια είναι ότι τις μεγαλύτερες ευθύνες τις φέρει το ΠΑΣΟΚ. Όχι όμως το σημερινό. Αλλά αυτό του αειμνήστου! Η δεκαετία του ’80 έθεσε τις βάσεις για τη σημερινή μας κατάντια. Εκεί αποσαρθρώθηκε η κοινωνία. Διαλύθηκε ο πρωτόγενης τομέας, μπλοκαρίστηκε η οποιασδήποτε μορφής παραγωγή και γίναμε ένας λαός κρατικοδίαιτος.
Τεράστιες εκτάσεις έμειναν ακαλλιέργητες και χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν για μια θέση στο δημόσιο. Έτσι πορευτήκαμε. Όλοι συμβιβαστήκαμε. Δύο δημόσιοι υπάλληλοι ήταν ευχής έργον για τη δημιουργία μιας οικονομικά ανεξάρτητης οικογένειας. Αυτά πληρώνουμε.
Φταίει ο λαός τελικά; Επειδή «έφαγε» το παραμύθι; Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Ποιος θα άφηνε τη ζεστασιά της πεντάωρης παραμονής στο γραφείο κάποια δημόσιας υπηρεσίας έναντι της σκαλωσιάς; Ή του χωραφιού; Έτσι όπως γίναμε, τι να προσπαθήσεις να τονώσεις προκειμένου να αντλήσεις έσοδα; Την ανύπαρκτη βιομηχανική παραγωγή; Τότε τα έσοδα θα πάνε στις όμορες βαλκανικές χώρες στις οποίες δραστηριοποιούνται οι έλληνες επιχειρηματίες. Την αγροτική παραγωγή; Τότε, πάλι, τα έσοδα θα πάνε στην Αλβανία, στο Πακιστάν, στην Ινδία κλπ. Δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στον πρωτόγενη τομέα είναι οικονομικοί μετανάστες παράνομοι και μη.
Δεν δικαιολογώ τη δοσιλογική στάση της κυβέρνησης. Απλά λέω ότι το μείζον πρόβλημα μας δεν είναι η εξυπηρέτηση των δανείων αλλά η οργάνωση της οικονομίας και του κράτους μας, πρώτα. Αυτή έπρεπε να είναι η κόκκινη γραμμή. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να παράγεις πλούτο. Πράγμα που τελικά δε θέλει κανένας, ούτε μέσα ούτε έξω. Από τη στιγμή που ακόμα και την ύστατη τούτη ώρα η φοροδιαφυγή παραμένει ως έχει, τα μεγάλα εισοδήματα στο απυρόβλητο και η αγοραστική δύναμη του κόσμου κάτω απ’ το μηδέν, φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο στόχος δεν είναι η ανάκαμψη της οικονομίας αλλά, απλά, η εξασφάλιση των κεφαλαίων των δανειστών μας. Με οποιοδήποτε κόστος. Ακόμα και με την επικυριαρχία του κράτους μας από τους ξένους.
Πότε θα πούνε και ένα όχι ρε γαμώτο, μέρες που είναι; Πότε θα πούμε, εμείς οι ίδιοι, ένα όχι; Αλλά αφού δεν έχουμε εμείς κόκκινες γραμμές θα έχουν αυτοί; Όχι κόκκινες γραμμές σαν αυτές του ΠΑΜΕ που πήγαν να σπάσουν οι μπαχαλάκηδες. Αλλά καθολικές κόκκινες γραμμές. Πότε θα δοθεί ένα πραγματικά ηχηρό μήνυμα; Οι πορείες στη λιακάδα τελικά δεν αποδείχτηκαν αρκετές. Και μέσα σε όλα αυτά μας κάνουν και πλάκα. Λένε θα σας μειώσουμε το χρέος έτσι ώστε να μας ξαναδανείσουν προκειμένου να ανακεφαλαιώσουμε τις τράπεζες μας και τα ασφαλιστικά ταμεία!
Το 2021 θα ξαναβγούμε στις αγορές. 200 χρόνια μετά θα είμαστε ακριβώς στο ίδιο σημείο. Θα έχουν φύγει οι κατακτητές (επιτρόπους τους λένε) και θα μπορούμε να πάρουμε νέα δάνεια χαμηλότοκα!!! Μωρέ, μπράβο μας…
