Γράφει ο paratiritis
[email protected]
Διαβάζω στο web : “Βουλευτές ζητούν να καταργηθούν οι υποχρεωτικές δημοσιεύσεις ισολογισμών των εταιρειών”. Μπράβο τους! Έπρεπε να γίνει εδώ και χρόνια! Καιρός ήταν να ορθώσει κάποιος ανάστημα απέναντι στο εκδοτικό / (μεγαλο)δημοσιογραφικό κατεστημένο. Θυμίζω ότι οι “υποχρεώσεις δημοσιεύσεων” αποτελούν παράλογη επιβάρυνση των επιχειρήσεων και αιτία σημαντικής μείωσης της ανταγωνιστικότητας των, καθώς στοιχίζουν μέχρι και χιλιάδες ευρώ το χρόνο για κάθε επιχείρηση, χωρίς να προσφέρουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.
Ποια όμως ήταν πραγματικά η βούληση του νομοθέτη όταν το καθιέρωσε και πως κατέληξε στην πράξη; Ο νομοθέτης ζητά “όρους δημοσιότητας” από τις επιχειρήσεις, με σκοπό να ενημερώνονται για την οικονομική πορεία τους οι μέτοχοι, οι συναλλασσόμενοι και το κοινωνικό σύνολο ευρύτερα. Σήμερα, στην εποχή του διαδικτύου και της ψηφιοποίησης των πάντων, είναι τουλάχιστον άσκοπο, για να μη πω ανόητο, να “εκβιάζονται” οι επιχειρήσεις να προβαίνουν σε τέτοιες ανούσιες πράξεις.
Με άλλα λόγια, για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους, τα χιλιάδες ευρώ που πληρώνει η κάθε επιχείρηση προς τους εκδότες είναι το ένα “νόμιμο” δωράκι των πολιτικών προς τους εκδότες – Το άλλο είναι η κρατική διαφήμιση. Έτσι λοιπόν αντί οι δημοσιεύσεις αυτές να αποτελούν πληροφοριακά εργαλεία για τους ενδιαφερόμενους, καταλήγουν να είναι άσκοπη επιβάρυνση για τις επιχειρήσεις και βεβαίως βεβαίως, σημαντικής αξίας “δωράκια” για πολλά έντυπα. Για σκεφτείτε πόσες Α.Ε. και Ε.Π.Ε. υπάρχουν, με τρεις δημοσιεύσεις η καθεμία (οικονομικό, πολιτικό, τοπικό έντυπο), επί όσα χρόνια υπάρχει, για να δείτε το ασύλληπτο ποσό που αθροίζεται… Τι θα γινόταν αν αυτό το χρήμα είχε επενδυθεί στην παραγωγή αντί να χαριστεί σε εκδότες;;
Τι θα μπορούσε να γίνει, δεδομένων των σημερινών διαθέσιμων τεχνολογιών, ώστε και η βούληση του νομοθέτη να ικανοποιείται και οι περιβόητοι “όροι δημοσιότητας” να καλύπτονται : Πολύ απλά, μια ιστοσελίδα που να δημοσιεύει τους ισολογισμούς σε ηλεκτρονική μορφή, με δυνατότητα αναζήτησης για τους ενδιαφερόμενους, με ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ για τους υπόχρεους! Κάτι που γίνεται εδώ και χρόνια στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο!
Αγαπητοί φίλοι, είμαστε στο 2011, στην ψηφιακή εποχή! Δεν είμαστε στο 1920 που πρωτοσυντάχθηκε ο νόμος περί ανωνύμων εταιρειών … Έχουν μεσολαβήσει κάπου 90 χρονάκια από τότε, στα οποία ο άνθρωπος έφτασε στο φεγγάρι και ανακάλυψε την ηλεκτρονική και ψηφιακή τεχνολογία! Δεν μπορούμε να πορευόμαστε λοιπόν με όρους 1920 και να περιμένουμε μετά οι επιχειρήσεις να …βγάλουν το (οικονομικό) “φίδι από την τρύπα” της οικονομικής κρίσης!
Βέβαια, κάποιοι θα χάσουν τα δωράκια τους, αλλά δεν πειράζει, σημασία έχει το σύνολο, όχι τα μικροσυμφέροντα κάποιων. Είναι υπέρτερο αγαθό να σωθούν οι πανταχόθεν βαλλόμενες σήμερα επιχειρήσεις, παρά οι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού εκδότες!
Και για να κλείσω τις σημερινές μου σκέψεις, θα υπερθεματίσω απόλυτα την πρωτοβουλία των βουλευτών, με μια μόνο παρατήρηση : Να ζητήσουν και την κατάργηση των δημοσιεύσεων στο ΦΕΚ, όχι μόνο στα έντυπα. Τότε θα μιλάμε για πραγματικά δίκαιο σύστημα “όρων δημοσιότητας” των επιχειρήσεων.
