Γράφει ο Γιώργος Μπαλτάς, Τεχνικός ασφάλειας της εργασίας. Ειδικός σύμβουλος ασφάλειας εργασίας
Η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη
Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και αναντικατάστατος. Πρέπει να προστατεύουμε την ανθρώπινη ζωή σαν τα μάτια μας. Αυτές είναι κάποιες βασικές ή αν το θέλετε οι ουσιώδεις αρχές στην ασφάλεια της εργασίας. Είναι μια επιστήμη ανθρωποκεντρική και στη συνέχεια τεχνοκρατική.
Διαβάζω σε διάφορες ανακοινώσεις κ.λ.π για τα μέσα ατομικής προστασίας, την χρήση αυτών, τη νομοθεσία, εγκυκλίους κλπ. Για παράδειγμα αυτή την περίοδο διαβάζω πολλά για την εργασία σε χώρους με υψηλή θερμοκρασία και ότι πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα γιατί έπρεπε να έχουν γίνει από χθες.
Ας τα πάρουμε λοιπόν ένα ένα:
Μέσα ατομικής προστασίας
Απαραίτητα και η χρήση αυτών βοηθάει σημαντικά. Δεν πρέπει όμως να φτάνουμε στην υπερβολή γιατί αντί να δώσει λύση μπορεί να επιδεινώσει το πρόβλημα. Άρα προσεκτική επιλογή αυτών κατά περίπτωση.
Να ληφθούν μέτρα τα οποία θα προκύψουν μέσω εγκυκλίων : Εγκύκλιοι υπάρχουν, νομοθεσία υπάρχει εδώ και χρόνια. Αξιολογούμε κατά περίπτωση και προχωράμε. Δεν χρειάζεται να περιμένεις για κάτι αυτονόητο.
Βέβαια οι ορθές πρακτικές οι οποίες συστήνονται δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε όλους τους χώρους. Π.χ. κατάστημα, εργαστήριο, οικοδομή. Είναι νομίζω κατανοητό αυτό.
Εδώ βέβαια εγώ πάντα θέτω κάποια ερωτήματα: Μια θερμοκρασία είναι ένδειξη για τη λήψη μέτρων;
Από μόνη της όχι γιατί είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων όπως υγρασίας, χρόνος έκθεσης κ.λ.π. Η θερμοκρασία είναι το ίδιο για όλους; Όχι βέβαια. Αλλιώς αντιλαμβάνεται την αίσθηση ένας άνθρωπος 30 ετών αλλιώς κάποιος 50 ετών.
Δηλαδή λέμε ότι ο νέος να συνεχίσει να εργάζεται ή να εκτίθεται και ας ανεβαίνει η θερμοκρασία; Σαφώς όχι.
Απλά λέμε ότι ανεξάρτητα από την θερμοκρασία ο άνθρωπος μόλις αισθανθεί δυσφορία σταματά και ας μην έφτασε η θερμοκρασία στα όρια που θέτει ο νόμος. Γιατί πίστεψε με αν καθίσει έξω στους 33 βαθμούς για πολύ ώρα και ασκεί βαριά εργασία είναι και αυτό ένα πρόβλημα σοβαρό. Τι κάνουμε; Τα κλείνουμε όλα;
Μπορεί πιο νωρίς το πρωί ή πιο αργά το απόγευμα να εκτελέσει τις εργασίες όταν έχουμε χαμηλές θερμοκρασίες. Μπορεί και να μην επιτρέπεται να εργαστεί γιατί ανήκει στις ευπαθείς ομάδες και η εργασία περιορίζεται κατά περίπτωση ανάλογα με τις οδηγίες του γιατρού. Τελείως διαφορετική συμπεριφορά ακόμη και σε δύο άτομα της ίδιας ηλικίας καθώς ο ένας μπορεί να μην έχει θέματα υγείας ενώ ο άλλος να αντιμετωπίζει θέματα πίεσης, σακχάρου, άσθμα και άλλα πολλά.
Μας φαίνεται περίεργο όμως ακόμη και η λήψη μιας αντιβίωσης καταστέλλει σε ένα βαθμό τα ανακλαστικά μας, πόσο δε άλλου είδους θεραπείες. Μα δεν είμαστε υποχρεωμένοι βάση του νόμου να έχουμε γιατρό εργασίας που παρακολουθεί το προσωπικό για να εκδώσει τις αντίστοιχες βεβαιώσεις καταλληλότητας;
Κοιτάμε την λεπτομέρεια ή την ουσία; Για παράδειγμα στους 50 εργαζόμενους θέλουμε γιατρό εργασίας, νομική απαίτηση, αλλά στα 49 όχι στα δε 10 άτομα δεν το συζητάμε. Μα όμως οι εγκύκλιοι αναφέρουν με σαφήνεια ότι εφόσον ο εργαζόμενος εκτίθεται σε κάποιους παράγοντες, ανεξάρτητα του αριθμού ατόμων πρέπει να υπάρχει βεβαίωση καταλληλότητας ως προς την εργασία που εκτελεί το άτομο.
Δηλαδή να προσλάβω γιατρό εργασίας; Όχι. Σε ένα κέντρο υγείας, στο ΙΚΑ ή σε γιατρό έξω μπορεί να εκδοθεί το έγγραφο. Καλά να χάσουμε μεροκάματο, να δώσουμε λεφτά, βάλε και το τρέξιμο άστο καλύτερα δεν το κάνω αφού δεν απαιτείται.
Το θέμα λοιπόν είναι να απαιτηθεί ή να σεβαστούμε την ανθρώπινη ζωή και να την διαφυλάξουμε;
Να πάρουν μέτρα: Τι μέτρα ακριβώς όταν ένα άτομο έχει κάποια θέματα υγείας που απαγορεύουν την εργασία σε ύψος π.χ λόγο πίεσης αλλά εμείς δεν το ξέρουμε; Αλλά ούτε και το ψάξαμε αφού δεν απαιτείται.
Κάπως έτσι λοιπόν ερχόμαστε και λέμε τα απλά και τα αυτονόητα. Αφού έχει υψηλές θερμοκρασίες δεν δουλεύουμε. Αλλά μπορούμε να πάμε βόλτα στα βουνά, στα λαγκάδια, στην παραλία. Στη δουλειά η υψηλή θερμοκρασία είναι πρόβλημα, στη βόλτα όχι…..
Στη δουλειά μπορεί να πέσεις από ύψος και να χτυπήσεις σοβαρά γι αυτό να ληφθούν μέτρα. Στο σπίτι ή στην βόλτα δεν πέφτεις και δεν χτυπάς. Τι μας νοιάζουν το δύσβατο της περιοχής, οι γκρεμοί κ.λ.π μια βόλτα θα πάμε.
Στη δουλειά πρέπει να προσέχω γιατί ανήκω στις ευπαθείς ομάδες αλλά στη βόλτα δεν τρέχει τίποτε όλα μια χαρά…
Πώς μπορούμε όλα αυτά να τα ελέγξουμε και να γίνουν κτήμα όλων; Η νομοθεσία, οι εγκύκλιοι αλλά και η ανταλλαγή απόψεων, η εμπειρία σαφώς βοηθάνε σε σημαντικό βαθμό. Όμως το θέμα δεν είναι να επιβάλλω ή να τιμωρήσω με ένα πρόστιμο. Το θέμα είναι να δημιουργήσω κουλτούρα σε θέματα ασφάλειας και γενικότερα ασφαλών πρακτικών.
Πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ.
Συνεχής ενημέρωση από το δημοτικό ακόμη για ορθές πρακτικές στη ζωή μας και στη συνέχεια στη δουλειά μας μέσω των σχολών φοίτησης, των επιμελητηρίων, συνδικαλιστικών φορέων κ.λ.π. Μια συνεχή ενημέρωση για να θυμίζουμε ότι σκοτώνει η άγνοια ή η αδιαφορία απέναντι στον κίνδυνο και όχι ο κίνδυνος από μόνος του. Δεν χρειάζεται πολύ. Μια ώρα την εβδομάδα αρκεί!
Τι λέτε αξίζει;
