Στη χριστουγεννιάτικη αγορά πριν 66 χρόνια. Το κρεοπωλείο Μπράνη στην οδό Τσιριγώτη 33 το μακρινό 1956 και… «τα ζυγούρια είναι μανάρια»! (φωτογραφία Λ. Μπράνη από το αρχείο της Epirus News).
Πώς γιόρταζαν τότε οι Γιαννιώτες τα Χριστούγεννα; Τι κάνουμε αλλιώς τώρα; Πολλά έθιμα ξεχάστηκαν και έσβησαν, κάποια νέα προστέθηκαν, άλλωστε ο σημερινός τρόπος ζωής δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνον των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών. Οι παλιοί Γιαννιώτες στο χριστουγεννιάτικο μεσημεριανό τραπέζι είχαν γιαπράκια και χοιρινό με πρασοσέλινο, ενώ το πρωί μετά τη χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία έτρωγαν πατσά με μπόλικο σκορδοστούμπι (σκόρδο στουμπισμένο στο γουδί) και ξύδι. Ο χριστουγεννιάτικος πατσάς, όπως και η πασχαλινή μαγειρίτσα, ήταν για να σπάνε σταδιακά την πολυήμερη νηστεία και να μη τρώνε αμέσως κρέας και τους πέφτει βαρύ.
Ρεβεγιόν (που δεν το έλεγαν ρεβεγιόν, η λέξη ήταν άγνωστη) έκαναν μόνο παραμονή Πρωτοχρονιάς. Η παραμονή των Χριστουγέννων ήταν μέρα νηστείας και ετοιμασίας και έπεφταν νωρίς για ύπνο για να σηκωθούν αχάραγα με την πρώτη καμπάνα να πάνε στην εκκλησία. Άγνωστα ήταν και τα γλέντια της παραμονής στους δρόμους με σουβλάκια και κλαρίνα.
Άλλωστε μέσα στην πόλη τα κλαρίνα δεν συνηθίζονταν σε κανένα γλέντι.
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο το στόλιζαν την προπαραμονή (και όχι ένα μήνα νωρίτερα όπως τώρα) με στολίδια… 100% οικολογικά: κουκουνάρια και καρύδια βαμμένα με χρυσομπογιά, βαμπάκι για χιόνι, γιορτινές ευχετήριες κάρτες από συγγενείς και φίλους.
Τέλος, τα δώρα ο Αϊ-Βασίλης τα έφερνε πάντα στη γιορτή του. Πρωτοχρονιά ερχόταν με το έλκηθρό του και κατέβαινε από την καμινάδα και όχι χριστουγεννιάτικα με τους καλικάντζαρους όπως τον θέλει το αμερικάνικο έθιμο και οι νέες καταναλωτικές συνήθειες που υιοθετήσαμε.
Θωμάς Νούσιας, δημοσιογράφος
