Περί του πόσοι πέθαναν από τον SARS-CoV-2 (κορωνοϊό)

Γράφει ο Γεώργιος Παππάς, ιατρός

Περί του πόσοι πέθαναν από τον SARS-CoV-2 στις ΗΠΑ, με βάση τα στοιχεία του Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων/CDC: κυκλοφόρησε ευρύτατα η παραπληροφόρηση πως το CDC αποδίδει μόνο το 6% των θανάτων στο νέο κορωνοϊό. Η πραγματικότητα βέβαια είναι σαφής: το 6% αναφέρεται στα πιστοποιητικά θανάτου που περιείχαν ΜΟΝΟ τον SARS-CoV-2 στις αιτίες θανάτου.

Τα άλλα πιστοποιητικά είχαν και συμπαράγοντες νοσηρότητας ή άλλες καταστάσεις- προσέξτε όμως: όταν γράφεις ένα πιστοποιητικό θανάτου, γράφεις το “τελικό αίτιο που οφείλεται σε…, που οφείλεται σε….”. Οπότε γράφεις πχ πνευμονία/ σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας/ αναπνευστική ανεπάρκεια/ καταπληξία που οφείλεται σε λοίμωξη από SARS-CoV-2. Την αναπνευστική δυσχέρεια λοιπόν, ή την πνευμονία, θες να τις πεις αιτίες θανάτου; Πες τες.

Αυτό όμως που τις προκάλεσε ήταν ο ιος.

Σε άλλα πιστοποιητικά θανάτου μπορεί να δεις τον SARS-CoV-2 μαζί με συνυπάρχουσες καταστάσεις, όπως χρόνια καρδιοπάθεια, παχυσαρκία, καρκίνο: Αυτό δεν σημαίνει πως ο ιος είναι αθώος εδώ- ο καρδιοπαθής, ο παχύσαρκος, ο καρκινοπαθής, ο διαβητικός, θα ζούσαν αν δεν είχαν μολυνθεί. Απλά. Αυτό λοιπόν που λέει το CDC είναι ότι στο 95% τουλάχιστον των θανάτων στις ΗΠΑ, τεκμηριώνεται η παθοφυσιολογική συμμετοχή του νέου κορωνοϊού, ενίοτε μέσω παράξενων οδών (πχ οι θρομβώσεις, η καρδιακή προσβολή, η πνευμονική εμβολή). Και πάλι όμως, αυτά τα παράξενα γεγονότα δεν θα συνέβαιναν άνευ της μόλυνσης από τον ιο. Όπως άνευ του ιου δεν θα συνέβαινε ποτέ απορρύθμιση των συστημάτων υγείας, η οποία πιθανώς οδήγησε και σε ένα ακόμη μικρό επιπρόσθετο ποσοστό θανάτων. Δεν θα συνέβαιναν αυτά χωρίς τον ιο.

Πάρτε για παράδειγμα την λοίμωξη από τον HIV: ο συγκεκριμένος ιος επάγει μια ιδιόμορφη ανοσοκαταστολή, που σε κάνει επιρρεπή σε συγκεκριμένες ευκαιριακές λοιμώξεις και σε παράξενους καρκίνους. Έτσι οι ασθενείς από HIV πεθαίνουν (όλο και λιγότεροι, ευτυχώς, πλέον), από πνευμονία από Pneumocystis jirovecii, από εγκεφαλίτιδα από τοξόπλασμα, από παράξενους καρκίνους. Ο άνθρωπος που δε νοσεί από HIV, δεν θα πάθει ποτέ αυτές τις οντότητες, το τοξόπλασμα στο 99,9% πχ εκτός εγκυμοσύνης είναι αθωότατο και η πνευμοκύστη δεν ακουμπάει τους μη έχοντες HIV, είναι αδύναμη.

Οι ασθενείς με HIV λοιπόν, όταν πεθαίνουν , πεθαίνουν από τέτοια παράξενα πράγματα. Δεν φταίει δηλαδή ο HIV; Φυσικά και φταίει, χωρίς αυτόν τίποτε δεν θα συνέβαινε. Ο ΗIV είναι η αιτία θανάτου. Κι ας γράφει το πιστοποιητικό θανάτου, ως οφείλει, και σάρκωμα ή εγκεφαλίτιδα.

Γιατί λοιπόν αναπαράγεται, παγκοσμίως, επίμονα, το συγκεκριμένο ψέμα; Το αναπαράγουν πλανημένοι εύπιστοι, κουρασμένοι ίσως από το πρωτοφανές των καιρών μας (στους οποίους θα πρότεινα να αφιερώνουν στην ανάγνωση κανονικών επιστημονικών απόψεων τουλάχιστον τον ίδιο χρόνο που αφιερώνουν στην ανάγνωση ψευδοεναλλακτικών αστήρικτων κραυγών- δεν λέω να διαβάσουν εμένα, υπάρχει σωρεία εκλεκτών και σημαντικών επιστημόνων υπεράνω πάσης υποψίας, που τα λένε καλύτερα).

Το αναπαράγει μια στρατευμένη μειοψηφία επαναστατών χωρίς αιτία και ενίοτε χωρίς λογική (παραμένουν ελάχιστοι, ευτυχώς), αλλά το αναπαράγουν και άνθρωποι που φέρουν τον τίτλο του επιστήμονα, με θεσμικές μάλιστα θέσεις. Και οι οποίοι, είτε διάβασαν τα στοιχεία και δεν τα κατάλαβαν, άρα είναι ανεπαρκείς για τις θέσεις τους, ή παραμορφώνουν τα στοιχεία υστερόβουλα, επειδή θέλουν πχ να γίνουν βουλευτές ή να γίνουν απλά διάσημοι ή να αποκτήσουν πελατεία. Για τους τελευταίους αυτούς, οφείλουν οι επαγγελματικές ενώσεις ή τα ακαδημαϊκά όργανα να παίρνουν θέση, και δεν θα είναι λογοκρισία, θα είναι ευθύνη.