Μέρα μνήμης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου η σημερινή. Μέρα μνήμης για τις 353 χιλιάδες των θυμάτων, αλλά και μέρα ευθύνης για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας.
Οι εκδηλώσεις, που διοργανώνει η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, κορυφώνονται το βράδυ με πορεία από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη προς την τουρκική πρεσβεία, όπου θα επιδοθεί ψήφισμα. Θα ακολουθήσει μεγάλη εκδήλωση στο Ηρώδειο, με τη συμμετοχή πολλών μουσικών και καλλιτεχνών.
Στην υποχρέωση των θυτών να εκφράσουν τουλάχιστον μία ειλικρινή αναδρομική συγγνώμη, αναφέρθηκε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας στο μήνυμά του, με αφορμή τη σημερινή ημέρα μνήμης των 100 χρόνων (19-5-1919) της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Μπορούμε ν’ αποτρέψουμε στο διηνεκές πράξεις ωμότητας και βαρβαρότητας, οι οποίες θίγουν τον ίδιο τον πυρήνα της αξίας του ανθρώπου, τόνισε ο κ. Παυλόπουλος.
Στην επέτειο μνήμης αναφέρθηκε επίσης ο πρωθυπουργός, που συναντήθηκε στη Θεσσαλονίκη με εκπροσώπους Ποντιακών Σωματείων και γνωστοποίησε ότι σήμερα το κτίριο της Βουλής θα φωταγωγηθεί στα χρώματα του Πόντου – κόκκινο και μαύρο-, καθώς και ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης που μίλησε για ια μαύρη σελίδα της Ιστορίας και ένα βαθύ τραύμα στη συλλογική μας μνήμη.
«Συμπληρώνονται σήμερα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Τιμούμε τη μνήμη των θυμάτων και υπενθυμίζουμε συνεχώς: ποτέ ξανά Γενοκτονία! Οφείλουμε να θυμόμαστε για να μη το ξαναζήσουμε. Το οφείλουμε στους προγόνους μας. Αλλά και στα παιδιά μας. Η Μνήμη είναι υπαρξιακό δικαίωμα. Και η διαρκής Υπόμνηση είναι υπέρτατο Χρέος!» τονίζει σε μήνυμά του ο πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Τι είναι η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και πότε συνέβη
Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και πορείες θανάτου στην έρημο. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα.
Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών εμπεριέχουν πλήθος μαρτυριών για τη γενοκτονία που διαπράχθηκε κατά των Ποντίων κατοίκων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η γενοκτονία πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες εις βάρος και άλλων πληθυσμών, δηλαδή των Αρμενίων και των Ασσυρίων, με αποτέλεσμα ορισμένοι ερευνητές να θεωρήσουν τις επιμέρους διώξεις ως τμήματα μιας ενιαίας γενοκτονικής πολιτικής εις βάρος των Ελλήνων ή, γενικότερα, των Χριστιανών της Μικράς Ασίας.
Κατόπιν εισήγησης του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994, και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».
Η διαδικασία εξόντωσης των ελληνικών πληθυσμών του Πόντου διακρίνεται ιστορικά σε τρεις συνεχόμενες φάσεις: από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ως την κατάληψη της Τραπεζούντας από τον ρωσικό στρατό (1914-1916), η δεύτερη τελειώνει με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (1916-1918) και η τελευταία ολοκληρώνεται με την εφαρμογή του Συμφώνου για την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (1918-1923).
πηγές: ert.gr, wikipedia
