ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ Προς τους κ.κ. Υπουργούς:
– Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας
– Ναυτιλίας & Αιγαίου
– Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
Θέμα: “Άρση της πολιτικής επιστράτευσης των ναυτεργατών και των εργαζομένων στα μέσα σταθερής τροχιάς (Μετρό, Τραμ, ΗΣΑΠ)”:
Οι εργαζόμενοι στα μέσα σταθερής τροχιάς (Μετρό, Τραμ, ΗΣΑΠ) και οι ναυτεργάτες, βιώνουν εδώ και περίπου 10 μήνες την πιο ακραία και αυταρχική συμπεριφορά, καθώς βρίσκονται σε καθεστώς πολιτικής επιστράτευσης.
Ως παράνομη και καταχρηστική κρίθηκε, με δικαστική απόφαση, η προαναγγελθείσα για 10/10/13 στάση εργασίας σε μετρό και ηλεκτρικό σιδηρόδρομο Αθηνών. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν να αρθεί άμεσα το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης. Η σχετική αίτηση ακύρωση τους έχει δικαστεί ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας και η απόφαση αναμένεται. Όπως έχει κριθεί από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (βλ. ΣτΕ Ολ. 1623/2012, πρβλ. και ΣτΕ 2960/1983 7μ.), η κατοχυρούμενη από το Σύνταγμα (άρθρο 22) ελευθερία της εργασίας επιτρέπεται να καταλυθεί με την επιβολή επίταξης προσωπικών υπηρεσιών, μόνον στις περιπτώσεις που αναφέρονται περιοριστικά στο εδ. β’ της παρ. 4 του άρθρου 22 του Συντάγματος, ήτοι για την αντιμετώπιση κινδύνων που απειλούν το γενικότερο κοινωνικό συμφέρον, όπως είναι οι θεομηνίες ή η αντιμετώπιση «ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία».
Συνεπώς, τόσο η διεύρυνση της δυνατότητας επίταξης υπηρεσιών «για κάθε άμεση κοινωνική ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη» από το νομοθέτη όσο και η χρήση της διάταξης αυτής ως απεργοσπαστικού μηχανισμού είναι ευθέως αντίθετες με το Σύνταγμα.
Η πρακτική αυτή είναι εξάλλου προδήλως αντίθετη: i) με την υπ’ αρ. 29 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας (ΔΟΕ), «περί της αναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας» του 1930 [κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2079/1952 (Α΄108)],ii)με την υπ’ αριθ. 105 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας (κυρώθηκε με τον ν. 4221/1961) και iii) με τους υπερνομοθετικής ισχύος κανόνες του άρθρου 4 παρ. 2 της ΕΣΔΑ και του άρθρου 8 του Διεθνούς Συμφώνου «Για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα».
Το ισχύον άλλωστε νομικό πλαίσιο ενεργοποιεί το χουντικό π.δ. 506/1974 (Α΄206) «περί γενικής επιστρατεύσεως των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας», που διαιωνίζει τις πρακτικές της δικτατορίας σε δημοκρατική περίοδο.
Σε συνέχεια της από 17 Μαΐου 2013 κατάθεσης πρότασης Νόμου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ «Για την κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης εργαζομένων πριν και μετά την κήρυξη της απεργίας», και επειδή η προφανώς παράνομη και αντισυνταγματική διεύρυνση των περιπτώσεων επίταξης υπηρεσιών (και μάλιστα απεργών), όταν διεξάγεται ταξική και συνδικαλιστική πάλη εντός των θεσμών της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και προοιωνίζεται ενδεχόμενη νίκη των εργαζομένων, καταργεί τη δημοκρατική νομιμότητα και το κατοχυρωμένο συνταγματικά δικαίωμα της απεργίας, επειδή η πολιτική επιστράτευση απεργών είναι μέτρο καθαρά αντισυνταγματικό και αντιδημοκρατικό, αφού παρεμποδίζει ανεπίτρεπτα την άσκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου εργασιακού δικαιώματος για απεργία, επερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
– Πότε θα πάψουν να ισχύουν οι πρωθυπουργικές αποφάσεις του τελευταίου δεκαμήνου για τις πολιτικές επιστρατεύσεις των ναυτεργατών και εργαζομένων στις σταθερές συγκοινωνίες;
Οι επερωτώντες βουλευτές:
Μητρόπουλος Αλέξης,
Κουρουμπλής Παναγιώτης,
Στρατούλης Δημήτρης,
Βούτσης Νίκος,
Δρίτσας Θοδωρής,
Μπάρκας Κωνσταντίνος,
Καραγιαννίδης Χρήστος,
Σταθάς Ιωάννης,
Μπόλαρη Μαρία,
Χαραλαμπίδου Δέσποινα,
Φωτίου Θεανώ,
Ιγγλέζη Αικατερίνη,
Κοντονής Σταύρος,
Κυριακάκης Βασίλης,
Πάντζας Γεώργιος,
Ουζουνίδου Ευγενία,
Αλεξόπουλος Απόστολος,
Διώτη Ηρώ,
Γεωργοπούλου-Σαλτάρη Έφη,
Δριτσέλη Παναγιώτα,
Γελαλής Δημήτρης,
Καφαντάρη Χαρά,
Παπαδημούλης Δημήτρης,
Παναγούλης Στάθης,
Αμανατίδης Γιάννης,
Τσουκαλάς Δημήτρης,
Σταμπουλή Αφροδίτη,
Αμμανατίδου-Πασχαλίδου Ευαγγελία,
Βαλαβάνη Νάντια,
Διαμαντόπουλος Ευάγγελος,
Γαϊτάνη Ιωάννα,
Κριτσωτάκης Μιχάλης,
Συρμαλένιος Νίκος,
Κουράκης Αναστάσιος.
