Γράφει ο Γιώργος Ζάρρας, αρχειονόμος
Ο τίτλος αντικατοπτρίζει τις σημερινές πολιτικές προτάσεις με τις οποίες θα πορευτούμε μέχρι τις εκλογές. Εντός ευρωπαϊκής ένωσης, εκτός ευρωπαϊκής ένωσης, αλλά σίγουρα επί της φτώχειας! Η φτώχεια δεν αποφεύγεται! Το περίεργο είναι ότι, παρόλο που η σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία είναι «διλημματική», με κύριους εκφραστές τους διαχρονικά δύο μεγάλους κομματικούς σχηματισμούς, αυτή τη φορά η αντίπαλη άποψη του διλλήματος εκφράζεται από το ΚΚΕ και κάτω! Οι δύο μεγάλοι συμφωνούν. Υπάρχει βέβαια και το ανάμεσα. Είναι η πιο κοντά στο κέντρο αριστερά με κύριο εκφραστή το ΣΥΡΙΖΑ που θέλει την Ευρώπη, αλλά διαφοροποιημένη! Να είμαστε, δηλαδή, στην Ευρώπη αλλά να αλλάξει η Ευρώπη προς όφελος των λαών.
Λίγο απ’ όλα με έναν απώτερο θολό στόχο! Αν ήταν όμως κοινός στόχος ίσως να έδινε τελικά τη λύση, αυτή την ώρα όμως είναι ο πιο μακρινός. Όλα αυτά όμως σίγουρα δεν αποτελούν αυτό που λέμε εναλλακτική πρόταση. Την «εντός Ευρώπης» άποψη τη ζούμε καθημερινά. Η ελπίδα της ανάκαμψης περνάει μέσα από εξαθλίωση και φτώχεια. Υποστηρίζεται μέσα από τη δημιουργία ενός κλίματος φόβου, ανασφάλειας και τρομοκρατίας. Ξύπνησαν (για τους παλιότερους) μνήμες κατοχής. Θα χρεοκοπήσουμε, δε θα έχουμε να φάμε, θα γίνουμε ζούγκλα και άλλα τέτοια «ωραία»! Ενώ τώρα πάμε συντονισμένα προς την ίδια κατεύθυνση, με τις ευλογίες και τις οδηγίες της τρόικας.
Από την άλλη υπάρχει το ΚΚΕ. Να φύγουμε απ’ αυτούς τους εκμεταλλευτές, τους τοκογλύφους που μας πίνουν το αίμα. Ωραίο ακούγεται. Αλλά που να πάμε; Ή μάλλον με ποιους να πάμε; Με ποιο δυναμικό να πάμε; Ο μόνος τρόπος για να «παγώσει» η άποψη του ΚΚΕ είναι να βρεθεί για μια βδομάδα στην εξουσία. Τότε θα διαπιστώσει οι συνδικαλιστές, οι εκ του παραθύρου εισερχόμενοι εργαζόμενοι, οι συντεχνίες κλπ δύσκολα θα βάλουν πλάτη στη προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας Ελλάδας!
Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν μέσα στα πλαίσια υπεράσπισης των εργαζομένων είναι και η υπεράσπιση των απόφοιτων γυμνασίου που καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης με παχυλούς μισθούς, των μικρομεσαίων που έχουν διακοσμητική τη ταμειακή μηχανή, των αγροτών των επιδοτήσεων, αλλά και τόσων άλλων «φαινομένων» που ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια! Δε προτείνω την εκδίκηση. Δε θέλω ένα κράτος που θα λειτουργήσει εκδικητικά σε όλους αυτούς βολεύτηκαν με τον γνωστό ελληνικό τρόπο. Φαντάζομαι το Ελληνικό κράτος σαν έναν μαθητή που αντέγραφε και μόλις τον έπιασαν οι καθηγητές, του τα φόρτωσαν όλα. Υπ’ αυτό το πρίσμα φταίνε όλοι. Φταίμε και μεις που κάναμε ένα κράτος μπουρδέλο αλλά και οι δανειστές μας που έκαναν τόσα χρόνια τα στραβά μάτια.
Σύμφωνα με τη δικιά μου λογική φταίμε περισσότερο εμείς! Πρώτα πρέπει να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα του ελληνικού δημοσίου και μετά να διεκδικήσουμε τη σωστή αντιμετώπιση από τους ξένους. Αλλά, πάλι, αν συμμαζευτούμε και οργανωθούμε σωστά δε θα έχουμε ανάγκη τους ξένους, αυτοί θα μας έχουν ανάγκη. Το ανεφάρμοστο της πρότασης του ΚΚΕ εστιάζεται στο ανθρώπινο δυναμικό που θα κληθεί να κάνει την ανατροπή και όχι στη ύπαρξη ή όχι πλουτοπαραγωγικών πηγών στη χώρα! Κατά ένα περίεργο τρόπο η πρόταση του ΚΚΕ, για πρώτη φορά στην ιστορία, έχει παράδειγμα. Την Ισλανδία! Η μόνη διαφορά είναι ότι η Ισλανδία κατοικείται από Ισλανδούς και όχι από βολεμένους Έλληνες!!!
Η μεταστροφή της νοοτροπίας της ελληνικής κοινωνίας φοβάμαι ότι θα είναι μια πιο επίπονη προσπάθεια ακόμα και από αυτή που ζούμε τώρα. Η δημιουργία ενός νέου (αλλά παλιού συνάμα) συστήματος αξιών μοιάζει ακατόρθωτη. Να λέμε επιτέλους τον κλέφτη, κλέφτη και να τιμωρείται γι’ αυτό! Αγαπήσαμε την Ελλάδα γιατί μας προσέφερε άπειρες ευκαιρίες κλεψιάς και βολέματος και όχι πληρώνοντας τους φόρους μας! Και αυτό έγινε αξία! Αποδεκτός ήταν ο έχον εξοχικό μέσα από τη φοροκλοπή!!! Ατελείωτα τα παραδείγματα, δεν έχει νόημα. Όπως επίσης δεν έχουν νόημα και όλα αυτά τα μέτρα που λαμβάνονται καθημερινά για την εξυγίανση της οικονομίας μας. Νόημα, τελικά, δεν έχει τίποτα όσο προσπαθεί να εφαρμοστεί σε ένα δυναμικό σαν αυτό που έχουμε γίνει.
Πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε δημιουργικά, να παράγουμε αποτελεσματικά και να διεκδικούμε με σθένος … να ξαναγίνουμε Έλληνες δηλαδή!!!
