Η απόφαση της πρόσφατης Κεντρικής Επιτροπής καθώς και η –διαφοροποιημένη!- δημόσια παρέμβαση του προέδρου του κόμματος που ακολούθησε, τροποποιούν τις αποφάσεις του συνεδρίου σε μια σειρά ουσιώδη ζητήματα.
Ας αναφερθούμε επιγραμματικά σε ορισμένα.
Πρώτον, γίνεται λόγος για απλή «απεμπλοκή» από τα Μνημόνια, ενώ η συλλογική μας απόφαση είναι για «κατάργηση» ή «ακύρωση» (παράγραφος 2 και 13.1).
Δεύτερον, γίνεται αφηρημένα λόγος για «διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους». Ξεκινήσαμε δηλαδή από το «διαγραφή του χρέους», πήγαμε σε «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους» του χρέους, και τώρα έγινε απλώς «μεγάλο μέρος».
Τρίτον, γίνεται λόγος για «δημόσιο έλεγχο» στο τραπεζικό σύστημα, χωρίς να τίθεται πια το ζήτημα της ιδιοκτησίας (ενώ η συνεδριακή απόφαση το διασαφηνίζει στην παράγραφο 13.8).
Και τέταρτον, αναφέρεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν κρατάει πολιτικό μητρώο για το παρελθόν», ενώ η απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου είναι καθαρή και σ’ αυτό το θέμα (παράγραφος 15).
Αυτά έρχονται ως συνέχεια της αυταρχικής εσωκομματικής συμπεριφοράς που προηγήθηκε και που οδήγησε σε καταστροφικές επιλογές (Καρυπίδης-Σαμπιχά) αλλά και σε ευθεία απαξίωση των οργάνων και των μελών του κόμματος (αδιαφορία για τις αποφάσεις των ΝΕ Πελοποννήσου στην περίπτωση Βουδούρη, πλείστα άλλα τοπικά περιστατικά).
Να σημειώσω ότι για τα ζητήματα αυτά η απόφαση της ΚΕ δεν κάνει καμιά αυτοκριτική αλλά επιρρίπτει τις ευθύνες στις Οργανώσεις Μελών, που διαχωρίζονται μάλιστα ρητά από το «κόμμα». Επιπλέον, τα παραπάνω έρχονται να συμπληρώσουν μια ζοφερή εικόνα συνδιαλλαγής με επιχειρηματικά συμφέροντα (Μελισσανίδης-Μαρινάκης).
Η εξωθεσμική συνδιαλλαγή με επιχειρηματικά συμφέροντα, το στρογγύλεμα σε σημείο εξαφάνισης των θέσεων σε όλα τα ζητήματα και, κυρίως, η αυτονόμηση της ηγετικής ομάδας, η ανοχή σε τάσεις «βοναπαρτισμού» του προέδρου του κόμματος και η αποκοπή της κομματικής βάσης από τη συμμετοχή στις πολιτικές αποφάσεις, σηματοδοτούν μια βαθιά μετάλλαξη του κόμματος το οποίο –στον βαθμό ιδιαίτερα που παραδεχόμαστε μια σχέση μεταξύ δομής και λειτουργίας- μετατρέπεται έτσι σε εν δυνάμει φορέα σοσιαλφιλελεύθερης συνδιαχείρισης της κρίσης.
Η τακτική αυτή δεν μπορεί να αποδώσει. Η διακυβέρνηση με τέτοια χαρακτηριστικά θα οδηγήσει σε ταχεία αποσύνθεση του κόμματος και σε απαξίωση της Αριστεράς συνολικά, ανοίγοντας τον δρόμο για τον μπερλουσκονισμό αλά ελληνικά και, ακόμη χειρότερα, για την αναγωγή των δυνάμεων του φασισμού σε ρυθμιστικό παράγοντα των πολιτικών πραγμάτων του τόπου. Οι ευθύνες είναι τεράστιες.
Υπενθυμίζω ότι, σύμφωνα με το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ, δεν δικαιούνται να αλλοιώσουν τις αποφάσεις του Συνεδρίου ούτε ο πρόεδρος του κόμματος ούτε η κεντρική επιτροπή. Αυτό δικαιούται να το κάνει μόνο επόμενο συνεδριακό σώμα. Δυστυχώς όμως, μια βδομάδα μετά, η εσωκομματική αντιπολίτευση δεν έχει τολμήσει να θέσει ζήτημα συνεδρίου. Και όσο δεν το κάνει επικυρώνει με την ανοχή της αυτό το εσωκομματικό πραξικόπημα.
Δεν προτίθεμαι να νομιμοποιήσω με την παρουσία μου τις καταστροφικές αυτές επιλογές και πολύ περισσότερο την de facto μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από μαζικό δημοκρατικό κόμμα της Αριστεράς σε πανσυλλεκτικό, ημικρατικό, σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα καρτέλ. Δεν προτίθεμαι να αναγνωρίσω ως «Αριστερά του 21ου αιώνα» ένα κόμμα αρχηγικό και πυραμιδοειδές.
Δεν περιμένω τίποτε το αξιόλογο από μια δομή ιστορικά ξεπερασμένη. Και δεν προτίθεμαι να υλοποιήσω αποφάσεις που δεν έχουν ληφθεί συλλογικά. Άλλωστε, για να στηρίζει κανείς ή απλώς για να χειροκροτεί τις αποφάσεις της όποιας ηγεσίας, δεν χρειάζεται καν να είναι μέλος του όποιου κόμματος. Συνεπώς, παραιτούμαι από όλα τα όργανα. Δηλαδή, παραιτούμαι από Αναπληρωτής Συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ Νομού Ιωαννίνων, παραιτούμαι από το Συντονιστικό της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ Νομού Ιωαννίνων και παραιτούμαι και από τη Νομαρχιακή Επιτροπή.
Σε περίπτωση δε που προκηρυχθούν εκλογές χωρίς να έχει προηγηθεί συνέδριο για να αποκατασταθούν η εσωκομματική δημοκρατία και οι αφετηριακές μας κοινωνικές συμμαχίες, για να αποκατασταθεί το καθημαγμένο νόημα των λέξεων, δηλώνω εκ των προτέρων ότι θα παραιτηθώ και της ιδιότητας του κομματικού μέλους.
Σιαμανδούρας Σωτήρης
