Λάβαμε την παρακάτω επιστολή από την αναγνώστρια κ. Μαρία Μάλλιου:
« Σαββατοκύριακο, βράδυ κατά της δώδεκα γυρνώντας σπίτι μου έμεινα άφωνη με αυτό που αντίκρισαν τα μάτια μου στην κεντρική πύλη του κάστρου Ιωαννίνων. Έξω από την πύλη καμία τριανταριά παιδιά και από μέσα ένα περιπολικό της αστυνομίας. Ρώτησα τα παιδιά τι συνέβη και είπαν ότι τα έδιωξαν. Τους εξήγησα ότι από τη στιγμή που πήραν εντολή οι αστυνομικοί δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά βέβαια τα παιδιά είναι παιδιά φώναζαν τα δικά τους … Μίλησα και με τους αστυνομικούς και με βεβαίωσαν ότι δέχτηκαν τηλεφώνημα και αναγκάσθηκαν να φερθούν έτσι στα παιδιά.
Επί δύο χρόνια που περνώ κάθε βράδυ χαίρεται ή ψυχή μου που τα βλέπω παιδιά γεμάτα ενέργεια από κάθε κοινωνική τάξη γελούν φωνάζουν παίζουν φλερτάρουν μιλούν για τα προβλήματα τους.
Βρήκαν την δική τους αλάνα και περνούν τα βράδια τους όμορφα .Έχω παρατηρήσει ότι δεν αφήνουν κακοποιά στοιχεία να εισχωρήσουν στην παρέα τους κι αν υπάρξει οτιδήποτε άλλο πρόβλημα είναι συσπειρωμένα.
Και ρωτώ εγώ ποιος κοιμάται εκεί γύρω πριν της δώδεκα ; Κανείς. Γιατί διώχνουν τα παιδιά;
Μετά της δώδεκα παραμένουν ελάχιστα παιδιά και συζητούν το πολύ δύο έως πέντε παιδιά τα υπόλοιπα όσα είναι λίγο μακριά έρχονται οι γονείς και τα παίρνουν το έχω δει και αυτό τα άλλα σπίτια τους. Ενοχλήθηκαν πολλοί από τους κατοίκους εκεί κοντά διότι κι αυτοί έχουν παιδιά κι εγγόνια και ξέρουν πως είναι να διώχνουν από το σημείο που βρίσκονται με τους φίλους τους.
Δεν υπάρχει άλλο σημείο τόσο κεντρικά να πάνε και δύο τρία μέρη που είναι δεν είναι κατάλληλα για τα παιδιά που δεν θέλουν να μπλέκουν σε διάφορα.
Και ξαναρωτω: Που θέλουν να πάνε αυτά τα παιδιά; Τι παράδειγμα θέλουμε να τους δώσουμε;
Και όπως είπα και παραπάνω τα παιδιά είναι παιδιά και θα αντιδράσουν Λυπάμαι ………. »
