Γράφει ο Χρήστος Παπαδημητρίου – Κοινωνιολόγος
Με αφορμή την περίοπτη θέση των προγόνων μας του 1940 στο ιστορικό γίγνεσθαι, εκ της οποίας διατυπώθηκε η μνημειώδης ρήση ότι οι «‘Ηρωες πολεμούν σαν Έλληνες», και της σημερινής συγκυρίας εκ της οποίας συνάγεται ότι οι Έλληνες συνεχίζουν να πολεμούν …πεινώντας και διψώντας…
Όχι…
αγαπητέ μου αναγνώστη δεν αποτελεί αυτή η μικρή αναφορά άρθρο ή δήθεν σοβαροφανή ανάλυση ή αν θέλεις περισπούδαστη μελέτη και τοποθέτηση για την σημερινή κατάσταση.
Κι ας είναι αδιανόητο, κοινωνικά καταστροφικό, και πολιτικά ανέντιμο, αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας, γεγονός το οποίο φαίνεται ότι θα λάβει στο εγγύς μέλλον χαρακτηριστικά εθνικής τραγωδίας.
Είναι όμως αναμφισβήτητο και το γεγονός ότι αυτές τις μέρες που στο Καλπάκι θα ξαναζωντανέψει το «ΟΧΙ» των προγόνων μας Ηρώων Ελλήνων, στην Αθήνα και αλλού οι νεοέλληνες θα φροντίζουν για την σωτηρία της πατρίδας, μόνο που σε αυτή την προσπάθεια προτάσσεται η προσωπική σωτηρία ενός εκάστου εξ αυτών, των αυτόκλητων σημερινών σωτήρων.
Δεν μπορώ να εκτιμήσω αν η ιστορία τους τοποθετήσει δίπλα στους ήρωες που πολεμούσαν σαν Έλληνες, ή δίπλα στους μικρό ήρωες που πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν ως «τζάμπα μάγκες».
Ναι…
αγαπητέ μου αναγνώστη ο σκοπός της αναφοράς αυτής είναι η επιβεβαίωση της πιθανής σύμπτωσης των απόψεών μας σε ότι αφορά το νόημα και τον απόηχο των ημερών.
Ο απόηχος των ημερών του 1940 είναι σαφής και ξεκάθαρα συνεπάγεται ότι οι Έλληνες τιμούν τον αγώνα και την θυσία εκείνων που άφησαν τα κόκαλα τους στο Καλπάκι πολεμώντας με ανορθόδοξο τρόπο σε μέσα μεθόδους και ισχύ.
Το νόημα των ημερών του 2014 είναι ότι η θυσία του ελληνικού λαού φαίνεται ότι θα αποβεί άκαρπος καθότι πραγματοποιείται με «ορθόδοξο και συστημικό πόλεμο», προμελετημένο σχέδιο «ήττας», και ανίσχυρο ή κατ άλλους ανίκανο και άρα εθνικά επιζήμιο πολιτικό προσωπικό, το οποίο αντί να παράγει πολιτική και εθνικές νίκες, καταστρέφει την πολιτική και οδηγεί στις αυτοχειρίες, στην πείνα, και στην εξαθλίωση της κοινωνίας μας.
Ας είναι, η ελπίδα δεν πρέπει να χαθεί από την ψυχή μας, και αν χαθεί ας χαθεί ως δυναμικό μέγεθος τελευταίο.
Για αυτό θα φροντίσει εξ άλλου πλήθος συμπατριωτών μας- πατριωτών οι οποίοι κατά την διάρκεια της επετείου του έθνους μας θα προσευχηθούν για την σωτηρία της χώρας και των Ελλήνων από την «Αγία Σοφία» του Λονδίνου, δίπλα στις τράπεζες του Λονδίνου και δίπλα στις θυρίδες και τα θησαυροφυλάκια που έχουν τοποθετήσει το κάτι τις για τα γεράματά τους…
Κι ενώ οι Έλληνες θα παρακολουθούν την δοξολογία με στραμμένο το νου τους στον πράγματι ηρωικό αγώνα κατά του φασισμού, άλλοι Έλληνες θα έχουν στραμμένο το μυαλό τους στο να μας σώσουν αλλά από μακριά, εκεί που μετέφεραν τις επιχειρήσεις τους και την εθνική τους μικρότητα … σε ώρες και μέρες σε καιρούς και περιστάσεις που θα έπρεπε να είναι εδώ στον τόπο τους, δυστυχώς…
Ας είναι…
… πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν Έλληνες και έλληνες… Απόδημοι και απόδημοι… μικροί και μεγάλοι… Πατριώτες και πατριωτάκια…
Το έχει γράψει και καταγράψει η ιστορία, σήμερα όμως εμείς αποτίνουμε φόρο τιμής στους Ήρωες Έλληνες του 1940, οι οποίοι πράγματι ήταν πατριώτες πολέμησαν ως Ήρωες, και ήταν με βεβαιότητα Έλληνες.
Αιωνία η μνήμη αυτών των Ελλήνων προγόνων μας.
