Γράφει ο Γιώργος Ζάρρας
Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μεγάλη, αλλά παρακμάζουσα αυτοκρατορία. Η παρακμή της οφειλόταν κυρίως στα «παιχνίδια» εξουσίας. Παρόλα αυτά παρέμενε το σημείο αναφοράς για τον τότε γνωστό κόσμο. Έως που ήρθαν οι Οθωμανοί. Αυτοί κατέκτησαν την διεφθαρμένη αυτοκρατορία και την βύθισαν στο σκοτάδι για 400 και πλέον χρόνια! Όταν όμως, μετά από ηρωικούς αγώνες κατάφερε να αποτινάξει από πάνω της την μακροχρόνια σκλαβιά, ακολούθησε μια ανοδική πορεία έχοντας ως εφόδιό της την πολιτιστική της κληρονομιά από την αρχαιότητα και τους μεγάλους εθνικούς ευεργέτες της!
Έτσι, δεν χρειάστηκε να κατασπαταλήσει τα πρώτα δάνεια που έλαβε σε εμφύλιες διαμάχες ούτε σε τραπεζικούς λογαριασμούς πολιτικάντηδων της εποχής!!! Κανένα γρόσι δεν πήγε χαμένο. Δεν χρειαζόταν την κηδεμονία των ισχυρών της εποχής. Απέφυγε την «αποστολή» ξένου βασιλιά για να τους «βάλει» σε τάξη! Στη συνέχεια οργάνωσε την αγροτική της παραγωγή και αξιοποίησε την ήδη ανεπτυγμένη ναυτιλία της.
Με το πέρας των ετών κατάφερε να σταθεροποιήσει την οικονομία της και με σοβαρή εξωτερική πολιτική να διευρύνει τα σύνορά της. Δεν χρειάστηκε να πάει σε αποτυχημένους και δαπανηρούς πολέμους (βλέπε 1897) ούτε να πτωχεύσει. Στη συνέχεια, αφού ήταν με το μέρος των νικητών του Α’ Παγκ. Πολέμου και της δόθηκε η Ανατολική Θράκη και η Μικρά Ασία προέβη σε συμφωνία , από τη θέση του ισχυρού, με τους Τούρκους!
Με την συγκατάθεση των Μεγάλων Δυνάμεων αλλά και της νεοσύστατης ακόμα Σοβιετικής Ένωσης κατάφερε να διατηρήσει την Ανατολική Θράκη και την Πόλη αλλά και να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς αυτονομίας για τους ελληνικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας! Μ’ αυτόν τον τρόπο δε χρειάστηκε να κυνηγάει έναν σαφώς μεγαλύτερο στρατό στα βάθη της ανατολής και απέφυγε μια τεράστια εθνική καταστροφή. Έπειτα αξιοποιώντας τα κέρδη της από τον πόλεμο ανέπτυξε σιγά – σιγά και την βιομηχανία της χώρας. Δεδομένου ότι το κραχ του ’29 δεν την επηρέασε αφού ήταν μια καθαρά γεωργική αυτάρκης χώρα. Τα χρόνια του μεσοπολέμου πέρασαν με ανοδική οικονομική πορεία χωρίς κινήματα, καθεστώτα, στάσεις και «επαναστάσεις»!
Ο Β’ Παγκ. Πόλεμος βρήκε μια ισχυρή χώρα που δεν βασίστηκε μόνο στον απαράμιλλο ηρωισμό του λαού της για να αντισταθεί. Οι δομές της ήταν τέτοιες που επέτρεψαν και στο «κράτος» και την ηγεσία του να συνδράμει τον αγώνα και να μπορέσει να «κρατήσει» στην κατοχή, χωρίς να χαθούν χιλιάδες άνθρωποι από πείνα τον χειμώνα του ’42! Με υψηλό φρόνημα και χωρίς ξένη καθοδήγηση γράφτηκαν οι χρυσές σελίδες της αντίστασης κατά των κατακτητών.
Όταν έφυγαν οι κατακτητές σαν μια σωστά οργανωμένη ανεξάρτητη χώρα έκανε ελεύθερες εκλογές, έστειλε στο δικαστήριο τους συνεργάτες των κατακτητών και αξιοποίησε τις πολεμικές αποζημιώσεις προς όφελος του καταδυναστευμένου λαού της! Έτσι δεν χρειάστηκε να βαφτίσει αντιστασιακούς τους συνεργάτες των κατακτητών, να οδηγηθεί σε εμφύλιο ούτε να σπαταλήσει την ξένη βοήθεια σε εξοπλισμούς και πειράματα νέων όπλων (βλέπε ναπάλμ!). Όπως όλες οι άλλες σοβαρές ανεξάρτητες χώρες ακολούθησε μια νέα πορεία ανάπτυξης μετά τον πόλεμο.
Τα έργα υποδομής ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για ανασυγκρότηση και νέες πηγές εσόδων, όπως ο τουρισμός, αναπτύχθηκαν. Δεν χάθηκε χρόνος με διώξεις, φυλακίσεις, εκλογές βίας και νοθείας, «εθνοσωτήριες επαναστάσεις» και κυνήγι του εξ ανατολών κουμμουνιστικού κινδύνου!!! Μετά από 2 και πλέον δεκαετίες δημιουργικής ανάπτυξης έφτασε η χώρα στο κατώφλι της κοινής αγοράς.
Οι ευρωπαίοι τη δέχτηκαν αμέσως γιατί ήταν μια σωστά δομημένη χώρα και όχι για να έχουν τον έλεγχο της Μεσογείου! Όταν άρχισαν να έρχονται τα κεφάλαια των «κοινοτικών εταίρων» της, έκανε άλματα προόδου στην ανάπτυξη των υποδομών, στην εκσυγχρόνιση του δημόσιου τομέα, στην εκβιομηχάνιση, στο κράτος δικαίου και στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού της. Όχι με δανεικά αλλά με «κερδισμένα»!!!
Παρακμιακά φαινόμενα όπως πελατειακές κομματικές προσλήψεις, επιδοτήσεις, σκάνδαλα και σκοτεινοί διαγωνισμοί μεγάλων έργων με πολλαπλάσιο κόστος ήταν άγνωστα για την χώρα του παραμυθιού μας. Τέλος, όταν η ολοκληρωτική νίκη του καπιταλισμού οδήγησε στην παγκόσμια οικονομική κρίση η χώρα ήταν θωρακισμένη. Απέφυγε το ΔΝΤ, τα παιχνίδια των «αγορών» και την πορεία προς την εξαθλίωση του λαού της.
Ωχ! Χτύπησε το ξυπνητήρι της 4ης δόσης! Να το κλείσουμε και να αλλάξουμε πλευρό ή να ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ και να αντισταθούμε;
