Η χώρα χρειάζεται μία σοβαρή μεταρρυθμιστική παράταξη που θα διεμβολίσει το πολιτικό σύστημα, πιέζοντας για ουσιαστικές αλλαγές στο Κράτος, στην Οικονομία, στο Σύνταγμα και στην Κοινωνία. Είναι η μόνη λύση και πολλοί πολίτες είναι έτοιμοι να την υποστηρίξουν, αν δημιουργηθεί. Όμως, οι κινήσεις στον χώρο κάθε άλλο παρά οδηγούν εκεί. Νέα κόμματα, που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώα, ξεφυτρώνουν κάθε μέρα και επαναλαμβάνουν την αποδεδειγμένα αποτυχημένη συνταγή: ελάτε – όλοι οι άλλοι – σε μας, να ενωθούμε!
Κάποιοι, αντιλαμβανόμενοι το αδιέξοδο αυτής της «στρατηγικής» προτείνουν μοντέλο συλλογικής ηγεσίας, χωρίς να έχουν βρει ούτε ποιοι θα είναι οι «συλλογικοί ηγέτες», ούτε πώς θα εκλεγούν, ούτε ποιους θα εκπροσωπούν, ούτε πώς θα αποφασίζουν, ενώ κάποιοι άλλοι κάνουν ασκήσεις επί χάρτου με τα ποσοστά «αριστερότητας» ή «δεξιότητας» ενός τέτοιου σχήματος.
Φυσικά, συναντήσεις γίνονται, εξαγγελίες εκφωνούνται, συνέδρια διοργανώνονται, εντυπώσεις δημιουργούνται. Ατελέσφορα, εδώ και δύο χρόνια.
Η «Δημιουργία, ξανά!», με αποδεδειγμένη προσήλωση στα έργα, διατυπώνει την πρόταση που είχε εκφράσει αμέσως μετά τις εκλογές του Ιουνίου του ’12 και επανέλαβε πολλές φορές έκτοτε:
- Δημιουργούνται κοινές ομάδες επεξεργασίας θέσεων οι οποίες αναλαμβάνουν (μέσα σε 10 ημέρες) να βρουν τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή, ο οποίος δεν είναι καθόλου ελάχιστος, δεδομένου ότι τα προγράμματα των μεταρρυθμιστικών κομμάτων μοιάζουν κατά 95%.
- Τα κόμματα, κινήσεις, πρωτοβουλίες κ.λ.π. που θα συνεισφέρουν με στελέχη τους στις κοινές ομάδες δεσμεύονται εκ προοιμίου ότι θα υιοθετήσουν, χωρίς ενστάσεις, τις θέσεις που θα προκύψουν και θα επικεντρωθούν στην προεκλογική περίοδο σε αυτές.
- Από τις κοινές ομάδες, που λόγω της συνεργασίας τους θα έχουν ήδη δημιουργήσει γέφυρες εμπιστοσύνης, διοργανώνεται μέσα σε έναν μήνα, ένα κοινό, ανοιχτό, ενωτικό συνέδριο, στο οποίο συμμετέχουν όλοι ισότιμα και εκεί ψηφίζονται τα όργανα, ο/η πρόεδρος, οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές και ένα νέο όνομα για τον νέο σχηματισμό, με παράλληλη κατάργηση όλων των προϋπαρχόντων φορέων.
Είναι ο μόνος τρόπος να δημιουργηθεί η κρίσιμη μάζα που θα ενεργοποιήσει κεντρομόλες δυνάμεις. Οτιδήποτε άλλο είναι χάσιμο χρόνου. Είναι όμως και κάτι σοβαρότερο: η ένδειξη, αν όχι η απόδειξη, ότι οι μεταρρυθμιστές δεν έχουν ακόμη μεταρρυθμιστεί.
