Μια ματιά στην επικαιρότητα αυτής και της προηγούμενης βδομάδας μπορεί να πείσει και τον πιο δύσπιστο ότι αρκετά Μ.Μ.Ε., που πολλοί τα ονομάζουν “συστημικά”, δεν τηρούν καν τη στοιχειώδη δεοντολογία της ενημέρωσης.
Και “ξεχνούν” ότι το σχόλιο, η ανάλυση, η κριτική συνοδεύουν πραγματικές ειδήσεις. Ειδήσεις, που δημοσιεύονται για να πληροφορήσουν τους πολίτες, να τους είναι χρήσιμες στην καθημερινότητά τους.
Πόσοι έμαθαν ότι 25.000 διαμερίσματα ιδιοκτησίας του Δημοσίου διατίθενται σε άστεγους;
Πόσοι πληροφορήθηκαν τη ρύθμιση με την οποία άποροι ασθενείς θα παίρνουν τα φάρμακά τους κανονικά από τα νοσοκομεία χωρίς να πληρώνουν συμμετοχή;
Πόσο γνωστό είναι ότι, έπειτα από έξι χρόνια “αρχειοθέτησης” και “ταξιδιών” από γραφείο σε γραφείο της λίστας Λαγκάρντ, τούτες τις μέρες έχουν ταυτοποιηθεί περισσότερες από 1000 δικογραφίες της λίστας Μπόργιανς;
Πόσοι ενημερώθηκαν για τις 200 δεσμεύσεις λογαριασμών για αναγνωρίσιμους μεγαλοκαταθέτες;
Ή για την εποχικά διορθωμένη ανεργία, η οποία, σύμφωνα με την ΕΛ.ΣΤΑΤ., έπεσε τον Απρίλιο στο 23,3% από 25,3% τον Απρίλιο του 2015;
Και πόσοι έμαθαν επίσης για την απόρριψη από το Σ.τ.Ε. των ασφαλιστικών μέτρων των τηλεοπτικών σταθμών Alpha, Star και Έψιλον;
Ή για την δήλωση της εκπροσώπου της Κομισιόν με την οποία διαβεβαίωνε ότι οι Βρυξέλλες δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες;
Ελάχιστοι και, πάντως, πολύ λιγότεροι από εκείνους που αφορούν οι ειδήσεις αυτές.
Όπως και τις αποκαλύψεις στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τα δάνεια των Μ.Μ.Ε., όπου τραπεζικά στελέχη παραδέχονταν ότι με… υποσχετική έδιναν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε κόμματα και κανάλια, ή στελέχη κομμάτων πρότειναν απροσχημάτιστα να εξαιρεθεί από την έρευνα “συνολικά ο ΔΟΛ και ο Ψυχάρης”.
Γιατί αρκετά από τα Μ.Μ.Ε. έχουν αφήσει την ενημέρωση κατά μέρος και ασκούνται στην, πλέον, ακραία και μονοσήμαντη προπαγάνδα. Και, βέβαια, η κυβέρνηση, πέραν της ρύθμισης του ραδιοτηλεοπτικού πλαισίου, δεν μπορεί να κάνει πολλά. Και δεν χρειάζεται. Τα κάνουν ,ήδη, οι αναγνώστες, οι ακροατές και οι τηλεθεατές, που καταδικάζουν τους φτηνούς προπαγανδιστές στην ανυποληψία.
